Walay laing mahimo gawas sa pagduko uban sa mga binilanggo, ug mangapukan uban sa mga gipamatay. Bisan pa niining tanan ang iyang kasuko wala mapuypoy ug ang iyang kamot gibakyaw gihapon.
Kay bisan pa ug mabuntog ninyo ang tibuok nga kasundalohan sa mga Caldeanhon nga nakig-away batok kaninyo, ug adunay mahibilin lamang kanila nga mga samdan nga mga tawo, ang tanang tawo diha sa iyang tolda, sila mobangon ug sunogon kining siyudad sa kalayo.’ ”
kay ang tiglaglag miabot kaniya, batok sa Babilonia; ang iyang mga manggugubat nakuha, ang ilang mga pana gipangdugmok; kay ang Ginoo mao ang Dios sa pagpanimalos, mobalos gayod siya.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Ug unsa pay uban nga akong isulti? Kay kulang ang akong panahon sa paghisgot mahitungod kang Gideon, kang Barak, kang Samson, kang Jepta, mahitungod kang David ug kang Samuel ug sa mga propeta,
gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.