Ang iyang amahan wala gayod makapasubo kaniya, bisan sa pagpangutana, “Nganong gibuhat nimo ang ingon niana?” Siya usab usa ka tawo nga ambungan ug siya natawo sunod kang Absalom.
Ang ilang pagdapig nagsaksi batok kanila; gipasundayag nila ang ilang sala sama sa Sodoma, wala nila kini taboni. Alaot sila! kay nagdala sila ug daotan sa ilang kaugalingon.
Busa ang ulan gipugngan, ug ang ulan sa tingpamulak wala moabot; bisan pa niini ikaw adunay kilay sa babaye nga nagbaligya sa iyang dungog, ikaw nagdumili sa pagkaulaw.
Nangaulaw ba sila sa diha nga nagbuhat sila sa dulumtanan? Wala, wala gayod sila mangaulaw, dili sila mahibalong manglipaghong. Busa mangapukan sila uban niadtong nangapukan; sa diha nga silotan nako sila, sila mangapukan, nag-ingon ang Ginoo.
“Mga tawo, nganong nagbuhat kamo niini? Kami mga tawo usab nga sama ra kaninyo ug kinaiya. Ug kami nagdala kaninyo ug maayong balita aron kamo mobiya gikan niining mga butang nga walay kapuslanan ngadto sa buhing Dios nga maoy nagbuhat sa langit ug sa yuta ug sa dagat ug sa tanan nga anaa niini.
Ang ilang dangatan mao ang kalaglagan, ang ilang dios mao ang tiyan, ug ang ilang himaya diha sa ilang kaulawan, ang ilang mga hunahuna anaa sa mga yutan-ong butang.
Niining higayona si Eli tigulang na kaayo ug nadungog niya ang tanan nga gibuhat sa iyang mga anak nga lalaki sa tibuok Israel, ug giunsa nila sa pagdulog sa mga babaye nga nag-alagad didto sa ganghaan sa tolda nga tagboanan.