Sunod kaniya uban sa tulo ka gamhanang tawo mao si Eleasar nga anak ni Dodo nga anak ni Ahohi. Kuyog siya ni David sa diha nga gisuklan nila ang mga Filistihanon nga nagtigom didto alang sa panag-away ug ang mga tawo sa Israel misibog.
Tingali ang Ginoo nga imong Dios nakadungog sa mga pulong sa Rabsakes, nga gipadala sa hari sa Asiria nga iyang agalon aron sa pagbiaybiay sa buhing Dios ug mobadlong sa mga pulong nga nadungog sa Ginoo nga imong Dios. Busa ipatugbaw ang imong pag-ampo alang sa mga nahibilin.”
Apan sa pagkadungog ni Sanbalat nga Horonhanon ug ni Tobias nga alagad nga Amonihanon ug ni Gesem nga Arabo, sila mibugalbugal kanamo ug mitamay kanamo ug miingon, “Unsa kining butanga nga inyong gibuhat? Mialsa ba kamo batok sa hari?”
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ayaw papasigarboha ang tawong maalamon diha sa iyang kaalam, ayaw papasigarboha ang tawong kusgan diha sa iyang kusog, ayaw papasigarboha ang tawong adunahan diha sa iyang mga bahandi.
Karon ako, si Nabucodonosor, nagdayeg ug nagbayaw ug nagpasidungog sa Hari sa langit, kay ang tanan niyang mga buhat husto ug ang iyang mga pamaagi matarong ug kadtong naglakaw diha sa pagpagarbo iyang ipaubos.
Ang imong sulugoon nakapatay ug mga liyon ug mga oso ug kining dili tinuli nga Filistihanon mahimong sama sa usa kanila, sa pagtan-aw nga siya naghagit sa kasundalohan sa Dios nga buhi.”
Unya si David miingon sa Filistihanon, “Ikaw mianhi kanako uban ang espada, bangkaw ug sapang, apan ako mianhi kanimo sa ngalan sa Ginoo sa mga panon, ang Dios sa kasundalohan sa Israel, nga imong gihagit.