Apan si Laban miingon kaniya, “Kon imo akong tugotan sa pagsulti niini, nahibaloan nako pinaagi sa panagna nga ang Ginoo nagpanalangin kanako tungod kanimo.
Busa si Jose nakapahimuot sa iyang panan-aw ug siya nag-alagad kaniya ug gihimo siya nga tinugyanan sa iyang balay ug gitugyan kaniya ang tanan niyang katigayonan.
O Ginoo ang akong kasingkasing dili palabilabihon, ang akong mga mata dili mapahitas-on; wala ako magbaton ug mga butang nga hilabihan ra ka dagko ug hilabihan ka katingalahan alang kanako.
Ang hari nagpalain alang kanila ug inadlawng bahin sa mga lamian nga pagkaon nga gikaon sa hari, ug sa bino nga iyang giinom. Kinahanglan nga magtuon sila sulod sa tulo ka tuig ug sa kataposan niana nga panahon kinahanglan nga mangatubang sila sa hari.
Sa higayon nga ang daotang espiritu gikan sa Dios moabot kang Saul, si David mokuha sa alpa ug motugtog niini. Busa si Saul maulian ug mamaayo, ug ang daotang espiritu mobiya gikan kaniya.