Si Saul miingon sa iyang uyoan, “Gitug-anan kami niya nga ang mga asno nakit-an na.” Apan mahitungod sa gingharian nga gisulti ni Samuel, wala siyay gisugilon kaniya.
Unya si Moises mibalik ngadto kang Jetro nga iyang ugangan ug miingon kaniya, “Naghangyo ako kanimo, pabalika ako ngadto sa akong mga kadugo nga atua sa Ehipto ug akong tan-awon kon buhi pa ba sila.” Ug si Jetro miingon kang Moises, “Lakaw nga malinawon.”
Ug ang Espiritu sa Ginoo mikunsad kaniya nga may gahom ug gikuniskunis niya kini sama nga nagkuniskunis ug sa usa ka nating kanding, ug siya walay bisan unsa sa iyang kamot. Apan wala niya suginli ang iyang amahan o ang iyang inahan sa iyang gibuhat.
Iya kining gikandos sa iyang mga kamot ug mipadayon nga nagkaon samtang siya naglakaw. Ug siya miadto sa iyang amahan ug inahan ug gihatag ang uban ngadto kanila, ug sila nangaon. Apan siya wala mosugilon kanila nga iyang gikuha ang dugos gikan sa patayng lawas sa liyon.
Mahitungod sa imong mga asno nga nawala tulo ka adlaw na karon ang nakalabay, ayaw na silag hunahunaa kay nakit-an na sila. Ug kang kinsa ba natumong ang tanan nga gitinguha sa Israel? Dili ba diha kanimo ug sa tibuok panimalay sa imong amahan?”
Samtang nanglakaw sila paingon sa gawas sa siyudad, si Samuel miingon kang Saul, “Sultihi ang sulugoon sa paglakaw una kanato ug sa makauna na siya, hunong sa makadiyot kay akong ipahibalo kanimo ang pulong sa Dios.”