Sa pagtan-aw ni Raquel nga siya wala makahatag ug mga anak kang Jacob, nasina siya sa iyang igsoon nga babaye ug miingon siya kang Jacob, “Hatagi ako ug mga anak, kay kon dili, mamatay ako.”
Siya miingon sa iyang amahan, “Pasagdi nga mahimo kining butanga kanako; pasagdi ako nga mag-inusara sa duha ka bulan, aron ako molakaw ug moadto sa kabukiran, ug magbakho sa akong pagkaulay, ako ug ang akong mga kauban.”
Ug kini nagpadayon matag tuig, sa matag higayon nga siya moadto sa balay sa Ginoo, hagiton siya sa pagkasuko. Tungod niini, si Hana mihilak ug wala mokaon.
Unya si Hana nag-ampo ug miingon, “Ang akong kasingkasing naghimaya diha sa Ginoo; ang akong kusog nabayaw diha sa Ginoo. Ang akong baba nagtamay sa akong mga kaaway, kay nalipay man ako sa imong pagluwas.