kay natilawan man ninyo ang kaayo sa Ginoo.
Kinsa ba ang Hari sa himaya? Ang Ginoo, kusgan ug gamhanan, ang Ginoo, gamhanan diha sa panggubatan.
O sulayi ug makita ninyo nga ang Ginoo maayo! Bulahan ang tawo nga modangop kaniya!
Ang akong kalag natagbaw ingon sa makabuhong nga pagkaon, ug ang akong baba magdayeg kanimo uban ang mga ngabil nga malipayon,
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Sama sa usa ka kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan, mao usab ang akong hinigugma taliwala sa kalalakin-an. Sa dakong kalipay mipasilong ako sa iyang landong, ug ang iyang bunga tam-is sa akong pagtilaw.
Kay pagkamaayo ug pagkaanindot gayod niini! Ang trigo magpalambo sa mga batan-ong lalaki, ug ang bag-ong bino sa mga batan-ong babaye.
Apan sa gipadayag na ang pagkamaluluy-on sa Dios nga atong Manluluwas ug ang iyang gugma alang sa mga tawo,
