Ako nag-ampo sa Ginoo nga akong Dios ug misugid nga nag-ingon, “O Ginoo, ang dako ug makalilisang nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugmang walay paglubad ngadto kanila nga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo,
Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Nagbugkos sila ug mga bug-at nga palas-anon nga lisod dad-on ug ila kining gisangon sa abaga sa mga tawo apan sila mismo dili buot motandog niini pinaagi sa ilang tudlo.
Kon magtuman kamo sa akong mga sugo, magpabilin kamo sa akong gugma, sama nga ako nagtuman sa mga sugo sa akong Amahan ug nagpabilin diha sa iyang gugma.
Busa hibaloi ninyo nga ang Ginoo nga inyong Dios Dios gayod, ang matinumanon nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugma nga walay paglubad ngadto sa mga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo ngadto sa usa ka libo ka kaliwatan,
Kay mao kini ang kasabotan nga akong himoon uban sa balay ni Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong mga balaod sulod sa ilang mga salabotan, ug isulat nako kini diha sa ilang mga kasingkasing, ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan.
Ug ang gugma mao kini, nga kinahanglang magkinabuhi kita subay sa iyang kasugoan. Mao kini ang iyang sugo, ingon sa inyo nang nadungog sukad pa sa sinugdan, nga kinahanglang magkinabuhi kamo diha niini.