karon, ako magbuhat sumala sa imong pulong. Ako maghatag kanimo ug usa ka maalamon ug may pagpanabot nga kasingkasing, aron walay sama kanimo sa mga nag-una kanimo ug walay motindog nga sama kanimo sa umaabot.
Nakaingon ako diha sa akong sa kakurat, “Gipapahawa ako gikan sa imong panan-aw.” Apan gidungog nimo ang akong mga pangaliyupo sa diha nga nagpakitabang ako kanimo.
Ako nahibalo nga ikaw mamati kanunay kanako, apan gisulti nako kini tungod sa panon sa katawhan nga nag-alirong, aron sila motuo nga ikaw mao ang nagpadala kanako.”
Nahibalo kita nga ang Dios dili mamati sa mga makasasala, apan kon ang usa ka tawo mahadlokon sa Dios ug nagtuman sa iyang kabubut-on, ang Dios mamati kaniya.
apan si Cristo ingon nga Anak matinumanon sa pagdumala sa balay niya. Ug kita mao ang iyang balay kon huptan nato pag-ayo ang atong pagsalig sa garbo sa atong paglaom.
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.