Si Jesus mitubag kanila, “Kon ang Dios mao pa ang inyong Amahan, nahigugma unta kamo kanako kay ako gikan man sa Dios busa ania ako. Wala ako moanhi sa akong kaugalingong kabubut-on, kondili gipadala ako niya.
Sa iyang kaugalingong kabubut-on kita iyang gipahimugso pinaagi sa pulong sa kamatuoran aron kita mahimong sama sa mga unang bunga sa iyang mga binuhat.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Kita nasayod nga kita nakalabang na gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi, tungod kay kita nahigugma man sa mga igsoon. Siya nga wala mahigugma nagpabilin diha sa kamatayon.
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios?
Ang matag usa nga gipanganak gikan sa Dios dili magpakasala, kay ang binhi sa Dios magpabilin man diha kaniya, ug siya dili makasala tungod kay siya gipanganak man gikan sa Dios.
Kon adunay moingon, “Ako nahigugma sa Dios,” apan nagdumot sa iyang igsoon, bakakon siya. Kay siya nga wala mahigugma sa iyang igsoon nga iyang nakita, dili gayod makahimo sa paghigugma sa Dios nga wala niya makita.
Kita nahibalo nga ang gipakatawo gikan sa Dios dili magpakasala, apan ang gipakatawo gikan sa Dios nagbantay kaniya, ug ang daotan dili makahilabot kaniya.