Ang pagtuo nga anaa kanimo, hupti kana diha lamang sa imong kaugalingon sa atubangan sa Dios. Bulahan ang tawo nga wala maghukom sa iyang kaugalingon diha sa iyang giuyonan.
Kay wala akoy nahibaloan nga bisan unsa batok sa akong kaugalingon apan dili pinaagi niini nga ako nahimong matarong, kay ang maghukom kanako mao ang Ginoo.
Kay kini mao ang among pasigarbo: ang gipamatuod sa among tanlag mao nga diha sa kayano ug sa diosnong kamatinud-anon, dili diha sa kaalam nga unodnon kondili diha sa grasya sa Dios, nagkinabuhi kami dinhi sa kalibotan ug labaw pa gayod nganha kaninyo.
busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Ug karon, mga anak ko, pabilin kamo diha kaniya aron nga sa dihang ipadayag na unya siya, makabaton kita ug pagsalig ug dili maulaw kaniya inig-abot niya.
Mga hinigugma, dili bag-ong sugo kining akong gisulat kaninyo kondili daan kining sugoa nga diha na kaninyo sukad pa sa sinugdan, ang daang sugo mao ang pulong nga inyo nang nadungog.
Mga hinigugma, kita karon mga anak sa Dios, kon maunsa unya kita, kini wala pa ipadayag, apan kita nasayod nga sa dihang ipadayag na siya, kita mahisama kaniya kay makita man unya nato siya sa iyang pagkamao.
Pinaagi niini nahingpit ang gugma dinhi kanato, aron kita may pagsalig unya sa adlaw sa paghukom, kay ingon nga siya mao, mao usab kita dinhi sa kalibotan.