“Bisan ang among mga kasal-anan nagpamatuod batok kanamo, pagbuhat, O Ginoo, tungod ug alang sa imong ngalan; kay kami mibalik sa among naandan sa makadaghan, kami nakasala batok kanimo.
Ug walay kaluwasan diha kang bisan kinsa pa kay walay laing ngalan ubos sa langit nga gihatag ngadto sa mga tawo, nga pinaagi niini kita kinahanglang maluwas.”
Ug kaniadto ang uban kaninyo ingon niini. Apan kamo gihinloan na, kamo gibalaan na, kamo gihimo nang matarong diha sa ngalan sa Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa Espiritu sa atong Dios.
Diha kang Cristo naangkon nato ang pagkatinubos pinaagi sa iyang dugo, ang kapasayloan alang sa atong mga kalapasan, sumala sa kadato sa grasya sa Dios
Apan kon kita naglakaw diha sa kahayag, ingon nga siya anaa sa kahayag, kita may pakig-ambitay sa usa ug usa, ug ang dugo ni Jesus nga iyang Anak naghinlo kanato gikan sa tanang sala.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Akong mga anak, nagsulat ako kaninyo niining mga butanga aron kamo dili magpakasala. Apan kon may makasala man gayod, kita adunay Manlalaban nga mangatubang sa Amahan, si Jesu-Cristo, ang matarong.
Ako wala magsulat kaninyo tungod kay wala kamo mahibalo sa kamatuoran, kondili tungod kay kamo nahibalo na niini ug nga walay bakak nga naggikan sa kamatuoran.
Mga hinigugma, dili bag-ong sugo kining akong gisulat kaninyo kondili daan kining sugoa nga diha na kaninyo sukad pa sa sinugdan, ang daang sugo mao ang pulong nga inyo nang nadungog.