Kadto nga diha na sukad pa sa sinugdan nga among nadungog, among nakita pinaagi sa among mga mata, among nasud-ong ug nahikap pinaagi sa among mga kamot, mahitungod sa pulong sa kinabuhi—
Apan ikaw, O Betlehem Efrata, ikaw nga gamayng lungsod diha sa kabanayan sa Juda, gikan kanimo mogula alang kanako ang mahimong tigmando sa Israel, nga ang kagikan gikan pa sa kanhing panahon, gikan sa kakaraanan.
Tan-awa ang akong mga kamot ug mga tiil, nga mao gayod ako. Hikapa ako ug tan-awa, kay ang espiritu walay unod ug mga bukog ingon sa inyong nakita nga ania kanako.”
Ug siya miingon kang Tomas, “Ibutang diri ang imong tudlo ug tan-awa ang akong mga kamot. Itunol ang imong kamot ug ibutang kini sa akong kilid. Ayaw na pagpakawalay pagtuo hinuon pagmatinuohon.”
Human sa iyang pag-antos, mipakita siya kanila nga buhi pinaagi sa daghang mga pagpamatuod, nagpakita ngadto kanila sulod sa 40 ka adlaw ug nagsulti kanila mahitungod sa gingharian sa Dios.
unsaon man nato sa pag-ikyas kon dili kita manumbaling sa maong dako kaayong kaluwasan? Kini sa sinugdan gipamulong sa Ginoo, ug unya nganhi kanato gipamatud-an nila nga mga nakadungog kaniya.
nga nag-ingon, “Isulat diha sa basahon ang imong makita ug ipadala kini ngadto sa pito ka iglesia, sa Efeso, sa Esmirna, sa Pergamo, sa Tiatira, sa Sardis, sa Filadelfia ug sa Laodicea.”
“Ug ngadto sa anghel sa iglesia sa Esmirna, isulat kini: ‘Mao kini ang mga pulong niya nga mao ang sinugdan ug ang kataposan, ang namatay ug ang nabuhi pag-usab.