“Kon ang imong igsoon makasala batok kanimo, lakaw, sultihi siya sa iyang sayop tali kanimo ug kaniya lamang. Kon maminaw siya kanimo, nadani nimo siya.
sama nga ako nagpahimuot sa tanan diha sa tanang butang sa walay pagpangita sa kaugalingon nakong kaayohan, kondili alang sa kadaghanan aron sila maluwas.
Kay ikaw asawa, unsaon man nimo pagkahibalo kon maluwas ba nimo ang imong bana? Ug ikaw bana, unsaon man usab nimo pagkahibalo kon maluwas ba nimo ang imong asawa?
Ania, andam na ako karon sa pag-anha kaninyo sa ikatulong higayon. Ug dili ko kamo pabug-atan kay ang akong gipangita dili ang unsay anaa kaninyo kondili kamo. Kay ang mga anak dili man maoy magtagana alang sa ilang mga ginikanan kondili ang mga ginikanan hinuon alang sa ilang mga anak.
Kay kining tanan tungod ug alang kaninyo aron nga samtang ang grasya modagaya ngadto sa daghan pang mga tawo, kini makapadagaya unta sa mga pasalamat ngadto sa himaya sa Dios.
Kay kamo, mga igsoon, gitawag ngadto sa kagawasan. Apan lamang ayaw ninyo gamita ang inyong kagawasan ingon nga kahigayonan sa unod, kondili pinaagi sa gugma alagari ninyo ang usa ug usa.
Bantayi ang imong kaugalingon ug ang imong pagpanudlo. Padayon niini, kay sa imong pagbuhat niini maluwas nimo ang imong kaugalingon ug ang mga namati kanimo.
Busa akong giantos ang tanang butang tungod ug alang sa mga pinili, aron sila usab makabaton sa kaluwasan diha kang Cristo Jesus uban sa himayang dayon.
Kamo usab nga mga asawa, pagmasinugtanon kamo sa inyong kaugalingong mga bana, aron nga kon aduna man kanilay wala magtuo sa pulong, basin pa ug sa walay pagsulti madani pinaagi sa gawi sa ilang mga asawa,