Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Ug ang Ginoo mitubag, “Kinsa man diay ang kasaligan ug maalamon nga piniyalan nga tugyanan sa iyang agalon sa pagdumala sa iyang panimalay, sa paghatag kanila sa ilang bahin sa pagkaon sa hustong panahon?
Tungod niini akong gipadala kaninyo si Timoteo nga akong pinalangga ug kasaligang anak diha sa Ginoo, aron sa pagpahinumdom kaninyo mahitungod sa akong mga pamaagi diha kang Cristo, ingon sa akong pagpanudlo sa tanang mga iglesia bisan diin.
Apan sa akong bahin, gamay ra kaayo kining butanga nga ako hukman ninyo o sa bisan unsang hukmanan nga tawhanon. Apan sa akong kaugalingon wala gani ako maghukom.
Karon mahitungod sa mga dili minyo, ako walay sugo gikan sa Ginoo, hinuon aniay akong hunahuna nga ihatag ingon nga tawong kasaligan tungod sa kaluoy sa Ginoo.
Kay lahi kami sa kadaghanan nga namaligya sa pulong sa Dios, kondili ingon nga mga tawong matinud-anon, ug ingon nga gikan sa Dios, kami nagsulti sa atubangan sa Dios pinaagi kang Cristo.
Ug gisalikway namo ang mga tinago nga makauulaw, wala mangilad o magtuis sa pulong sa Dios. Hinuon, pinaagi sa dayag nga pagsulti sa kamatuoran, kami nagpaila sa among kaugalingon ngadto sa tanlag sa tanang tawo sa atubangan sa Dios.