Dili kanamo, O Ginoo, dili kanamo, kondili sa imong ngalan ihatag ang himaya, tungod ug alang sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon!
Itugot nga ang kaluoy sa Ginoo nga among Dios maania kanamo, ug lig-ona dinhi kanamo ang buhat sa among mga kamot, Oo, lig-ona ang buhat sa among mga kamot!
Ang tanang nagpuyo sa yuta giisip nga walay bili, ug siya nagbuhat sumala sa iyang kabubut-on diha sa panon sa langit ug taliwala sa mga nagpuyo sa yuta; ug walay makapugong sa iyang kamot o makaingon kaniya, “Unsa ang imong gibuhat?”
Ako mao ang punoan sa paras, kamo mao ang mga sanga. Ang magpabilin kanako ug ako diha kaniya, siya mamunga ug daghan, kay kon kamo bulag kanako wala gayod kamoy mahimo.
Ug kon ako adunay gahom pagpropesiya, ug makasabot sa tanang mga misteryo ug sa tanang kahibalo, ug kon ako adunay hingpit nga pagtuo nga makapabalhin ug mga bukid, apan walay gugma, ako walay kapuslanan.
Karon nahimo ako nga buang! Kamo mao ang nagtukmod kanako kay angay gayod unta nga ako inyong dayegon, kay sa bisan unsa wala ako maulahi nianang mga hawod nga apostoles, bisan tuod ug ako ingon lamang niini.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.