iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Lukaton ba nako sila gikan sa gahom sa Sheol? Tubson ba nako sila gikan sa kamatayon? O kamatayon, hain man ang imong mga hampak? O Sheol, hain man ang imong paglaglag? Ang kaluoy natago gikan sa akong mga mata.
apan karon iyang gipadayag kini pinaagi sa pagpakita sa atong Manluluwas nga si Cristo Jesus, nga nagbuntog sa kamatayon ug nagdala ug kinabuhi ug pagkawalay kamatayon ngadto sa kahayag pinaagi sa Maayong Balita.
Busa ingon nga ang mga anak nakaambit man sa unod ug dugo, siya gayod usab miambit niini, aron pinaagi sa kamatayon malaglag niya ang may gahom sa kamatayon, nga sa ato pa, ang yawa,
Ug ang dagat mitugyan sa mga nangamatay nga diha niini; ang Kamatayon ug ang Hades mitugyan sa mga nangamatay nga diha kanila, ug ang tanan gipanghukman sumala sa ilang binuhatan.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”