Unya ang bulan libogon, ug ang adlaw maulaw; kay ang Ginoo sa mga panon maghari didto sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem, ug sa atubangan sa iyang mga kadagkoan, siya magpadayag sa iyang himaya.
Sa bata pa ako, nagsulti ako ingon nga bata, naghunahuna ako ingon nga bata, nangatarungan ingon nga bata apan sa nahamtong na ako, gibiyaan nako ang mga gawi nga binata.
Kay sa pagkakaron, ang atong makita sa salamin hanap lamang nga panagway apan unya sa nawong ug nawong na. Sa pagkakaron, bahin lamang ang akong nahibaloan, apan unya masabtan ra nako ang tanan, ingon nga ang tanan kanako nasabtan.