Ako mahimo nga iyang amahan, ug siya mahimong akong anak. Kon siya magbuhat ug sala, ako siyang kastigohon pinaagi sa bunal sa sungkod sa mga tawo ug sa mga hampak sa anak sa mga tawo.
Ug imong isulti kanila, ‘Kini mao ang nasod nga wala motuman sa tingog sa Ginoo nga ilang Dios, ug wala modawat ug pagpanton; ang kamatuoran nawagtang; gipahimulag kini gikan sa ilang mga ngabil.
Karon nahibalo kita nga bisan unsay gisulti sa Balaod, kini gisulti ngadto kanila nga nailalom sa Balaod aron ang matag baba matak-om ug aron ang tibuok kalibotan mailalom sa paghukom sa Dios.
Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong.
Hain na man ang maalamon? Hain na man ang eskriba? Hain na man ang tiglantugi niining panahona? Wala ba himoang binuang sa Dios ang kaalam sa kalibotan?
Tungod kay, diha sa kaalam sa Dios, ang kalibotan wala man moila sa Dios pinaagi sa kaalam, gikahimut-an sa Dios pinaagi sa kabuang sa atong giwali ang pagluwas kanila nga nagtuo.