Ang mga pangulo sa Zoan mga buangbuang gayod; ang mga maalamon nga magtatambag sa Paraon naghatag ug binuang nga tambag. Unsaon man ninyo pag-ingon sa Paraon, “Ako anak sa maalamon, anak sa mga karaang hari”?
ug ang espiritu sa mga Ehiptohanon sa sulod nila mawala, ug akong libogon ang ilang mga laraw; ug sila magpakisayod sa mga diosdios ug sa mga tigsalamangka, ug sa mga tigpakisayod ug mga espiritu, ug sa mga tigpanglamat;
busa, tan-awa, ako magbuhat pag-usab ug mga katingalahan nga buhat sa taliwala niining katawhan, katingalahan ug kahibulongan; ug ang kaalam sa ilang maalamon nga mga tawo mahanaw, ug ang pagsabot sa ilang mga tawo nga hait ug salabotan tagoan.”
Kinsay dili mahadlok kanimo, O Hari sa mga nasod? Kay mao kini ang angay kanimo; kay sa taliwala sa mga maalamon sa kanasoran, ug sa tanan nilang mga gingharian, walay bisan usa nga sama kanimo.
Kami mga buang tungod kang Cristo apan kamo mga maalamon diha kang Cristo. Kami mga huyang, apan kamo mga kusgan. Kamo mga pinasidunggan apan kami mga tinamay.
Karon kining tanan, mga igsoon, akong gibutang sa akong kaugalingon ug kang Apolos tungod ug alang kaninyo aron nga pinaagi kanamo kamo makakat-on sa mga butang nga dili lapas sa unsay nasulat, aron wala kaninyoy manghambog alang sa usa batok sa usa.