Unya ang katawhan sa Israel nabahin sa duha: ang katunga sa katawhan misunod kang Tibni nga anak ni Ginat, aron sa paghimo kaniya nga hari, ug ang laing katunga misunod kang Omri.
Gidala niya siya ngadto kang Jesus. Ug si Jesus mitan-aw kaniya ug miingon, “Ikaw si Simon nga anak ni Juan. Tawgon na ikaw ug Cefas” (nga sa ato pa, Pedro).
Niadtong panahona miabot sa Efeso ang usa ka Judio nga ginganlan ug Apolos, lumad sa Alejandria. Siya usa ka tawo nga maayong manulti ug batid sa kasulatan.
Mahitungod sa atong igsoon nga si Apolos, gihangyo nako siya pag-ayo sa pagduaw kaninyo kuyog sa ubang mga igsoon, apan siya walay tinguha sa paghimo niini karon. Moanha ra unya siya kon makabaton siya ug higayon.
Karon kining tanan, mga igsoon, akong gibutang sa akong kaugalingon ug kang Apolos tungod ug alang kaninyo aron nga pinaagi kanamo kamo makakat-on sa mga butang nga dili lapas sa unsay nasulat, aron wala kaninyoy manghambog alang sa usa batok sa usa.
Tan-awa ang anaa sa inyong atubangan. Kon adunay masaligon nga siya iya ni Cristo, papahinumdumi kaniya ang iyang kaugalingon, ingon nga siya iya ni Cristo, mao usab kami.
ug sa ilang pagkasayod sa grasya nga gihatag kanako, si Santiago, si Cefas ug si Juan, mga tinamod ingon nga mga haligi, mitunol kanako ug kang Barnabas sa tuong kamot sa pakig-ambitay aron kami mangadto sa mga Gentil ug sila ngadto sa mga tinuli.
Apan ako magsulti niini: ang Balaod nga ulahing miabot human sa 430 ka tuig, dili makasalikway sa kasabotan nga giuyonan nang daan sa Dios, aron nga mapapas ang saad.