เยเรมีย์ 14:19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁹ พระองค์ทรงทอดทิ้งยูดาห์เสียสิ้นแล้วหรือ? ทรงเกลียดชังศิโยนหรือ? เหตุใดทรงทรมานเรา จนเยียวยาไม่หาย? ข้าพระองค์ทั้งหลายหวังว่าจะได้รับสันติสุข แต่ไม่มีอะไรดี หวังว่าจะได้รับการบำบัดรักษา แต่มีเพียงความอกสั่นขวัญแขวน

Dugang nga mga bersyon

ฉบับมาตรฐาน

¹⁹ พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ? พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ? ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้? ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁹ พระองค์​ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์​เสียที​เดียวแล้วหรือ พระทัยของพระองค์​เกล​ียดศิโยนเสียแล้วหรือ ไฉนพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์​ทั้งหลาย จนไม่​มี​การรักษาข้าพระองค์​ให้​หาย ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสันติ​ภาพ แต่​ไม่มี​ความดี​มาเลย เรามองหาเวลาเยียวยา แต่​ประสบความสยดสยอง

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁹ ประชาชน​พูด​ว่า “พระองค์​ทอดทิ้ง​ยูดาห์​อย่าง​สิ้นเชิง​แล้วหรือ พระองค์​รังเกียจ​ศิโยน​มาก​ขนาดนั้น​เชียวหรือ ทำไม​พระองค์​ถึง​ได้​ทำร้าย​เรา ใน​เวลา​ที่​ไม่มี​หมอ​จะ​รักษา​พวกเรา พวกเรา​เฝ้ารอ​สันติสุข แต่​ไม่มี​อะไร​ดี​ให้​เห็น​เลย พวกเรา​เฝ้ารอ​เวลา​ที่​พวกเรา​จะ​ได้รับ​การรักษา กลับ​มี​แต่​เรื่อง​สยดสยอง​เกิดขึ้น

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁹ พระองค์​ได้​ละทิ้ง​ยะฮูดา​เด็ดขาด​แล้ว​หรือ, ใจ​แห่ง​พระองค์​ได้​เกลียด​เมือง​ซี​โอน​หรือ, เหตุผล​ประการ​ใด​พระองค์​ได้​โบย​ตี​พวก​ข้าพ​เจ้า, แล​ไม่​มี​ที่​จะ​รักษา​พวก​ข้าพ​เจ้า​ให้​หาย​เลย. พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​คอย​ดู​เพื่อ​จะ​ได้​ความ​สุข, แล​หา​มี​ความ​ดี​ไม่, แล​ได้​คอย​หา​เวลา​ที่​จะ​รักษา​หาย, แล​นี่​แน่ะ​มีแต่​ความ​ทุกข์.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁹ พระ​องค์​ไม่​ยอม​รับ​ยูดาห์​จริงๆ หรือ พระ​องค์​เกลียด​ชัง​ศิโยน​หรือ เหตุใด​พระ​องค์​จึง​ได้​เข่นฆ่า​พวก​เรา จน​กระทั่ง​ไม่​มี​การ​รักษา​ให้​หายขาด เรา​มอง​หา​สันติสุข แต่​ไม่​มี​สิ่ง​ดี​อัน​ใด​เกิด​ขึ้น เรา​หวัง​ว่า​จะ​หาย​จาก​โรค​ภัย แต่​ดู​เถิด มี​สิ่ง​ที่​ทำ​ให้​ต้อง​กลัว

เยเรมีย์ 14:19 Cross References

เพลงคร่ำครวญ 5:22

เว้นเสียแต่ว่าพระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายไปอย่างสิ้นเชิง และทรงพระพิโรธข้าพระองค์ทั้งหลายเกินกว่าจะวัดได้

เยเรมีย์ 8:15

เรามุ่งหวังสันติสุข แต่มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เรามุ่งหวังเวลาแห่งการเยียวยารักษา ก็มีแต่เพียงความสยดสยอง

1เธสะโลนิกา 5:3

ขณะที่ผู้คนกำลังพูดกันว่า “สงบสุขและปลอดภัย” ขณะนั้นหายนะก็จะมาถึงพวกเขาในฉับพลันเหมือนการเจ็บท้องจะคลอดที่เกิดขึ้นกับหญิงมีครรภ์ และคนเหล่านั้นจะหนีไม่พ้น

เยเรมีย์ 6:30

พวกเขาจะได้ชื่อว่าเป็น ‘เงินที่ถูกทิ้งแล้ว’ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงละทิ้งพวกเขาแล้ว”

เยเรมีย์ 30:13

ไม่มีใครช่วยว่าคดีให้เจ้า ไม่มีการสมานแผลให้เจ้า ไม่มีการบำบัดให้เจ้า

เยเรมีย์ 15:18

เหตุใดข้าพระองค์ปวดร้าวไม่สิ้นสุด และบาดแผลฉกรรจ์ของข้าพระองค์รักษาไม่หาย? พระองค์จะทรงเป็นเหมือนลำห้วยที่ลวงตาข้าพระองค์ เหมือนตาน้ำซึ่งไม่มีน้ำหรือ?

เยเรมีย์ 12:8

มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเรา เขาคำรามใส่เรา ดังนั้นเราจึงเกลียดเขา

เพลงสดุดี 78:59

เมื่อพระเจ้าทรงได้ยิน พระองค์ก็ทรงพระพิโรธยิ่งนัก พระองค์ไม่ทรงยอมรับอิสราเอลเลย

โยบ 30:26

ถึงกระนั้นเมื่อข้ามุ่งหวังสิ่งที่ดีกลับได้สิ่งที่เลวร้าย เมื่อข้ามองหาความสว่างกลับได้ความมืดมน

เพลงคร่ำครวญ 4:17

ยิ่งกว่านั้นตาของเราอ่อนล้า ในการเสาะหาความช่วยเหลืออย่างเปล่าประโยชน์ เราเฝ้ามองจากหอคอย หาชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้

เพลงคร่ำครวญ 2:13

ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย เราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้? เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ? ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ย เราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดี เพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้? บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเล ใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?

เยเรมีย์ 15:1

แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ต่อให้โมเสสและซามูเอลมายืนวิงวอนเพื่อชนชาตินี้ต่อหน้าเรา เราก็จะไม่ใจอ่อนช่วยพวกเขา เอาพวกเขาออกไปให้พ้นหน้าเรา! ไปให้พ้น!

เยเรมีย์ 8:22

ในกิเลอาดไม่มียาหรือ? ที่นั่นไม่มีแพทย์เลยหรือ? ทำไมจึงไม่มีการเยียวยาบาดแผล ของพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าให้หาย?

เยเรมีย์ 7:29

“ ‘จงโกนผมและโยนทิ้งไป จงคร่ำครวญโศกเศร้าบนที่สูงอันโล่งเตียน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงปฏิเสธและละทิ้งคนในชั่วอายุนี้ ซึ่งตกอยู่ภายใต้พระพิโรธของพระองค์

เพลงสดุดี 89:38

แต่บัดนี้พระองค์ได้ทรงปฏิเสธและได้เหวี่ยงข้าพระองค์ทิ้งแล้ว พระองค์ได้ทรงพระพิโรธอย่างยิ่งต่อผู้ที่ทรงเจิมตั้งไว้

2พงศาวดาร 36:16

แต่เหล่าประชากรก็เยาะเย้ยบรรดาทูตของพระเจ้า ลบหลู่พระดำรัสของพระองค์ และหมิ่นประมาทผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย จนพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าพลุ่งขึ้นต่อประชากรของพระองค์จนไม่อาจระงับยับยั้งได้อีกต่อไป

เยเรมีย์ 12:7

“เราได้ทิ้งนิเวศของเรา เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง เราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจ ไว้ในมือของศัตรู

มีคาห์ 1:12

บรรดาผู้อาศัยในมาโรทดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด รอคอยการบรรเทาทุกข์ เพราะภัยพิบัติจากองค์พระผู้เป็นเจ้า มาถึงประตูเยรูซาเล็มแล้ว

สุภาษิต 29:1

ผู้ที่ถูกตักเตือนบ่อยๆ แต่ยังทำคอแข็งไม่ฟัง จะแหลกสลายเกินเยียวยาในชั่วพริบตา

เยเรมีย์ 30:12

“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ ‘บาดแผลของเจ้ารักษาไม่ได้ เจ้าบาดเจ็บเกินจะเยียวยา

เยเรมีย์ 51:5

เพราะพระเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ ไม่ได้ทรงทอดทิ้งอิสราเอลและยูดาห์ แม้ดินแดนของเขาจะเต็มไปด้วยความผิด ต่อหน้าองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล

เพลงคร่ำครวญ 2:22

“พระองค์ทรงระดมความอกสั่นขวัญแขวนรอบด้านเข้าใส่ข้าพระองค์ เหมือนเกณฑ์คนมาในวันงานเลี้ยงตามเทศกาล ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่มีใครหนีรอดหรือรอดชีวิตไปได้เลยแม้สักคนเดียว ศัตรูของข้าพระองค์ได้ทำลายล้าง บรรดาผู้ที่ข้าพระองค์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา”