เยเรมีย์ 12:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁴ ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหงไปนานเท่าใด? และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด? เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้าย บรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไป ยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า “พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”

Dugang nga mga bersyon

ฉบับมาตรฐาน

⁴ แผ่นดินนี้จะไว้ทุกข์นานเท่าใด และผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด? เพราะความอธรรมของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น สัตว์และนกก็ถูกกวาดไปสิ้น เพราะเขาว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรบั้นปลายของเราทั้งหลาย”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁴ แผ่​นดินนี้จะไว้​ทุกข์​นานเท่าใด และผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด เพราะความชั่วของผู้​ที่​อาศัยอยู่ในนั้น สัตว์​และนกก็​ถู​กผลาญไปเสียสิ้น เพราะเขาว่า “​พระองค์​จะไม่ทอดพระเนตรบั้นสุดปลายของเราทั้งหลาย”

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁴ แผ่นดิน​จะ​แห้งแล้ง​ไป​อีกนาน​แค่ไหน และ​หญ้า​ใน​ท้องทุ่ง​ทุกที่​จะ​เหี่ยวแห้ง​ไปถึง​เมื่อไหร่ เพราะ​ความชั่วช้า​ของ​คน​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นั่น พวกสัตว์​และ​นก​ถึง​ถูก​กวาด​ไปเรียบ สิ่งนี้​ก็จะ​เกิดขึ้น​ด้วย เพราะ​พวกเขา​พูด​ว่า “พระองค์​ไม่เห็น​หรอกว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น​กับเรา”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁴ ประเทศ​นี้​จะ​เศร้าโศก​นาน​ไป​ถึง​ไหน, แล​พืชผัก​ทั้ง​หลาย​ทุก​นา​ได้​เหี่ยวแห้ง​ไป, เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้งปวง, ที่​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​นั้น. สัตว์บก​ทั้ง​หลาย​ได้​ศูนย์​หาย​แล้ว, แล​ฝูง​นก​ด้วย, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​กล่าว​ว่า, พระองค์​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ที่​สิ้นสุด​ของ​พวกเรา.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁴ แผ่นดิน​จะ​แห้งผาก และ​หญ้า​ใน​ทุ่ง​ทุก​แห่ง​จะ​เหี่ยว​เฉา​นาน​แค่​ไหน เพราะ​พวก​ที่​อาศัย​อยู่​ที่​นั่น​ชั่วร้าย สัตว์ป่า​และ​นก​ตาย​สิ้น พวก​เขา​ก็​ยัง​พูด​อีก​ว่า “พระ​องค์​จะ​ไม่​เห็น​ว่า​อะไร​จะ​เกิด​ขึ้น​กับ​พวก​เรา”

เยเรมีย์ 12:4 Cross References

เยเรมีย์ 9:10

ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพื่อภูเขาทั้งหลาย และเปล่งคำคร่ำครวญเรื่องทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทิ้งร้าง มันถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสัญจรไปมา ไม่ได้ยินเสียงสัตว์ร้อง ทั้งนกในอากาศและสัตว์ทั้งปวง ก็หนีไปหมด

เยเรมีย์ 4:25

ข้าพเจ้ามองดู ไม่มีผู้คนเลย นกในท้องฟ้าบินลับหายไปหมด

เพลงสดุดี 107:34

ทรงเปลี่ยนดินแดนอุดมให้กลายเป็นถิ่นร้างซึ่งดินกร่อย เพราะความชั่วร้ายของผู้อาศัยที่นั่น

หน​ังสือโรม 8:22

เรารู้ว่าสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างกำลังคร่ำครวญราวกับเจ็บท้องจะคลอดบุตรจนถึงปัจจุบันนี้

โฮเชยา 4:3

ด้วยเหตุนี้แผ่นดินจึงโศกเศร้าคร่ำครวญ และทุกคนที่อาศัยอยู่ในดินแดนนี้ก็เสื่อมสูญไป สัตว์ในท้องทุ่ง นกในอากาศ และปลาในทะเลกำลังจะตายไป

เยเรมีย์ 23:10

แผ่นดินเต็มไปด้วยคนล่วงประเวณี เพราะคำสาปแช่ง ผืนแผ่นดินก็แตกระแหง ทุ่งหญ้าในถิ่นกันดารก็เหี่ยวเฉาไป เหล่าผู้เผยพระวจนะทำชั่ว และใช้อำนาจอย่างไม่เป็นธรรม

เยเรมีย์ 7:20

“ ‘ฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เราจะระบายความโกรธและความเกรี้ยวกราดของเราเหนือที่แห่งนี้ เหนือมนุษย์และสัตว์ เหนือต้นไม้ในท้องทุ่ง เหนือพืชผลทั้งปวงบนแผ่นดิน เป็นไฟโทสะอันเผาผลาญซึ่งไม่มีใครดับได้

ฮาบากุก 3:17

แม้ต้นมะเดื่อไม่ผลิดอก และเถาองุ่นไม่มีผล แม้ต้นมะกอกไม่ให้ผล และท้องทุ่งไม่ให้พืชพันธุ์ธัญญาหาร แม้ไม่มีแกะในคอก และไม่มีวัวในโรง

เยเรมีย์ 5:31

คือบรรดาผู้เผยพระวจนะพยากรณ์เท็จ เหล่าปุโรหิตปกครองโดยสิทธิอำนาจของตนเอง และประชากรของเราก็รักวิถีแบบนี้ แต่พวกเจ้าจะทำอย่างไรในบั้นปลาย?

เยเรมีย์ 14:2

“ยูดาห์คร่ำครวญ เมืองต่างๆ ซึมเซา พวกเขาร่ำไห้ให้กับดินแดน และมีเสียงร้องระงมขึ้นจากเยรูซาเล็ม

เยเรมีย์ 5:13

บรรดาผู้เผยพระวจนะเป็นเพียงลม ไม่มีพระวจนะในคนเหล่านั้น ดังนั้นเขาพูดอะไรออกมาก็ขอให้ตกแก่ตัวเขาเอง”

เยเรมีย์ 4:28

ฉะนั้นโลกจะคร่ำครวญ และฟ้าสวรรค์เบื้องบนจะหม่นหมอง เพราะเราได้ลั่นวาจาไว้ และจะไม่มีการผ่อนผัน เราได้ตัดสินใจไว้แล้ว และจะไม่เปลี่ยนแปลง”

เพลงสดุดี 50:21

เจ้าทำสิ่งเหล่านี้ เราก็นิ่งอยู่ เจ้าเลยพลอยคิดว่าเราก็เป็นเหมือนเจ้า แต่เราจะกำราบเจ้า และกล่าวโทษเจ้าซึ่งๆ หน้า

เยเรมีย์ 12:11

มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหง และถูกทิ้งร้างต่อหน้าเรา แผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้าง เพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล

​โยเอล 1:18

ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร! มันเดินงุ่นง่าน เพราะไม่มีทุ่งหญ้า แม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน

อา​โม​ส 1:2

อาโมสกล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้องจากศิโยน ทรงเปล่งพระสุรเสียงจากเยรูซาเล็ม แล้วทุ่งหญ้าของคนเลี้ยงแกะก็เหี่ยวเฉา และยอดเขาคารเมลก็เหี่ยวแห้งไป”

เศคาริ​ยา 1:12

แล้วทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระองค์จะทรงยับยั้งพระเมตตาจากเยรูซาเล็มและหัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์ไปนานสักเท่าใด? ทรงพระพิโรธมาเจ็ดสิบปีแล้ว”

อิสยาห์ 24:4

โลกก็เหือดแห้งและโรยรา พิภพก็ซบเซาและเหี่ยวเฉา ผู้สูงศักดิ์ของโลกก็อ่อนระโหย

อิสยาห์ 24:6

ฉะนั้นคำสาปแช่งจึงล้างผลาญโลก ชาวพิภพต้องรับโทษความผิดของตน ฉะนั้นผู้อาศัยอยู่ในโลกจึงถูกเผาผลาญ และรอดชีวิตอยู่ไม่กี่คน

เยเรมีย์ 9:9

ไม่ควรหรือที่เราจะลงโทษพวกเขาเพราะเหตุนี้?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “ไม่ควรหรือที่เราจะแก้แค้น ชนชาติที่เป็นเช่นนี้?”