Biblia Todo Logo
Online nga Bibliya

- Mga paanunsiyo -




เยเรมีย์ 4:19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

19 ท้อง​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, โอ้​ท้อง​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​กำลัง​ปวด​ที่​ตรง​หัวใจ​ข้าพ​เจ้า, ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​มี​เสียงร้อง​ออก​ใน​ตัว​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​จะ​นิ่ง​เสีย​ก็​ไม่​ได้. เพราะ​จิตต์​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, ได้ยิน​เสียง​แตร, แล​เสียง​สำคัญ​ของ​สงคราม​แล้ว.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha


Dugang nga mga bersyon

ฉบับมาตรฐาน

19 แสนระทม แสนระทม ข้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวด โอ ผนังดวงใจของข้าเอ๋ย จิตใจของข้าก็สั่นระรัว ข้าจะนิ่งอยู่ไม่ได้ เพราะข้าได้ยินเสียงเขาสัตว์ เสียงปลุกของสงคราม

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

19 แสนระทม แสนระทม ข้าก็​บิ​ดตัวด้วยความเจ็บปวด โอ ผนังดวงใจของข้าเอ๋ย จิ​ตใจของข้าก็​ว้าวุ่น ข้าจะนิ่งอยู่​ไม่ได้ เพราะจิตใจข้าได้ยินเสียงแตร เสียงปลุกของสงคราม

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

19 โอย ทุกข์เหลือเกิน ทรมานเหลือเกิน! ข้าพเจ้าทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด โอย หัวใจของข้าพเจ้าร้าวราน! หัวใจของข้าพเจ้าสะทกสะท้านอยู่ภายใน ข้าพเจ้าไม่อาจสงบนิ่ง เพราะข้าพเจ้าได้ยินเสียงแตร ได้ยินเสียงโห่ร้องคะนองศึก

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

19 ผม​รู้สึก​ป่วย​มาก ผม​ชักดิ้น​ชักงอ​ด้วย​ความเจ็บปวด ใจ​ผม​แตกร้าว ใจ​ผม​เต้น​ระรัว แล้ว​ผม​ก็​ทำ​ให้​มัน​สงบลง​ไม่ได้ เพราะ​ผม​ได้ยิน​เสียงแตร​ออกศึก​ที่​เตือน​ว่า​กำลัง​จะ​เกิด​สงคราม

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

19 ความ​ปวด​ร้าว​ของ​ข้าพเจ้า ความ​ปวด​ร้าว​ของ​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​บิด​ตัว​ด้วย​ความ​เจ็บ​ปวด​แสน​สาหัส ใจ​ข้าพเจ้า​ทุกข์​ระทม​และ​สะอื้น ข้าพเจ้า​นิ่ง​เงียบ​ไม่​ได้​แล้ว เพราะ​ข้าพเจ้า​ได้ยิน​เสียง​แตร​งอน ซึ่ง​เป็น​เสียง​เตือน​ศึก

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha




เยเรมีย์ 4:19
48 Cross References  

เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ได้ยิน​แล้ว​ท้อง​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ลั่น​สั่น, ริมฝีปาก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​สะท้าน​เพราะ​เสียง​นั้น, กะ​ดู​ก​กาย​ทั้ง​หลาย​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ผุพัง, แล​ใน​ตัว​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​สั่น​ระริก, แต่ทว่า​เมื่อ​พวก​คน​ที่​รบกวน​ข้าพ​เจ้า​มา​ถึง​แล้ว, ข้าพ​เจ้า​จึง​จะ​ได้​บัน​เทา​ทุกข์​ใน​วัน​แห่ง​ความ​ลำบาก​นั้น.


เพราะฉะนั้น​ข้าฯ​จึง​ได้​ว่า, “ขอ​เบือน​หน้า​ไป​เสีย​จาก​ข้าฯ, ข้า​จะ​ได้​หลั่ง​น้ำตา​อย่าง​สะใจ, อย่า​พยายาม​มา​เล่า​โลม​ข้าฯ​เลย, เนื่องด้วย​ความ​พินาศ​ฉิบหาย​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ของ​ข้าฯ!”


ดังนั้น​ท้อง​ของ​ข้าพ​เจ้า​จง​คร่ำ​ครวญ​สงสาร​ขาว​โม​อาบ​ดุจ​เสียง​พิณ, และ​อก​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​โหยไห้​สงสาร​ชาว​คี​ฮะ​ระ​เซ็ธ.


เรา​จะ​จับ​ทำ​การ​น้ำตาไหล​แล​ร้อง​คราง​เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เพื่อ​ทาง​ทุ่งนา​แห่ง​ป่า​ดอน, เพราะ​ภูเขา​ทั้ง​หลาย​แล​ทุ่งนา​ทั้งปวง​นั้น​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว, จนชั้น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​จะ​ไป​ตลอด​ทาง​นั้น​มิได้, แล​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียงร้อง​ของ​ฝูง​วัว, ทั้ง​ฝูง​นก​ใน​อากาศ​แล​สัตว์​ของ​เลี้ยง​หนี​ไป​แล้ว, สัตว์​เหล่านั้น​ไป​เสีย​หมด.


โอ้​โอ๋​อยาก​ที่​จะ​ให้​ศีรษะ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำ, แล​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​เป็น​น้ำพุ​ออก, เพื่อ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ได้​ร้องไห้​น้ำตาไหล​ทั้งวันทั้งคืน, เพราะ​ลูก​หญิง​ไพร่พล​ของ​ข้าพ​เจ้า​ที่​ต้อง​ฆ่า​เสีย​นั้น.


เพราะฉะนั้น​บั้นเอว​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ปวดร้าว​ไป​หมด; ความ​ปวด​เจ็บ​ได้​ครอบงำ​ข้าพ​เจ้า​เหมือน​ความ​เจ็บปวด​ของ​หญิง​ที่​คลอด​บุตร: ข้าพ​เจ้า​เจ็บตัว​งอ​จน​ฟัง​อะไร​ไม่​ได้, ข้าพ​เจ้า​รู้สึก​ผิดหวัง​จน​เห็น​อะไร​ไม่​ได้.


ดูก่อน​ลูก​เล็กๆ ที่​รัก​ของ​ข้าพ​เจ้า, ข้าพ​เจ้า​ก็​เจ็บปวด​เพราะ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​อีก, จนกว่า​พระ​คริสต์​จะ​ได้​ก่อกำเนิด​ขึ้น​ในทัว​ท่าน.


ข้าพ​เจ้า, ดานิเอล, เพลีย​และ​ป่วย​อยู่​หลาย​วัน; ภายหลัง​ข้าพ​เจ้า​ลุก​ขึ้น​ได้, แล้ว​ก็​ไป​รับราชการ. ข้าพ​เจ้า​คง​ครุ่นคิด​ถึง​แต่​นิมิตต์, เพราะว่า​ข้าพ​เจ้า​ไม่​เข้าใจ


“ฝ่าย​ข้าพ​เจ้า, ดานิเอล, จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​หม่นหมอง, เพราะ​ความ​ฝัน​ได้​กวนใจ​ข้าพ​เจ้า.


อก​ใจ​ของ​ข้าฯ​คร่ำ​ครวญ​วิตก​แทน​โม​อาบ, เมื่อ​เขา​หนี​ไป​ยัง​ตำบล​โซ​อา​ระ​และ​ไป​ถึง​เมือง​เอ​ลา​ธ​แดน​ที่​สาม, เขา​เดิน​ร้องไห้​ขึ้น​ไป​ยัง​ตำบล​ลูหิธ; กลาง​ทาง​ที่​จะ​ไป​ยัง​เมือง​โฮ​โร​นา​ยิม, เขา​ได้​ส่ง​เสียงร้อง​ไห้​รำพัน​ถึง​ความ​พินาศ.


จิตต์​วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, จง​กลับ​มา​ยัง​ที่พึ่ง​ของ​ตน; เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ทรง​ประทาน​พระ​คุณ​อัน​บริบูรณ์​แก่​เจ้า.


ดูก่อน​พี่​น้อง​ทั้ง​หลาย, ความ​ปรารถนา​ใน​ใจ​ข้าพ​เจ้า​และ​คำ​วิงวอน​ขอ​พระ​เจ้า​เพื่อ​พล​ยิศรา​เอล​นั้น, คือ​ขอ​เพื่อ​หวัง​ให้​เขา​ทั้ง​หลาย​รอด.


เขา​จะ​เป่าแตร​ใน​เมือง​แล​พล​ไพร่​จะ​ไม่​ตกใจ​หรือ? จะ​มี​ภัย​ใน​เมือง​แล​พระ​ยะ​โฮ​วา​มิได้​กระทำ​หรือ?


เรื่อง​นั้น​ก็​จบ​เพียง​เท่านี้. ส่วน​ข้าพ​เจ้า, ดานิเอล, จิตต์ใจ​ก็​ปั่นป่วน, และ​หน้าตา​ก็​สลด​ไป; แต่​ข้าพ​เจ้า​ได้​สงวน​เรื่อง​นี้​ไว้​ใน​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า.”


นัยน์ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ทรุดโทรม​เพราะ​หลั่ง​น้ำตา, จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ระบม​บอบช้ำ​แทบ​อาเจียน​เป็น​โลหิต​ตกลง​ดิน, เพราะ​ความ​พินาศ​แห่ง​บุตรี​ของ​พล​เมือง​ข้าพ​เจ้า, และ​เพราะ​เหล่า​ลูก​เด็ก​เล็ก​แดง​ที่​ยัง​ดูด​นม​อยู่​นั้น​ก็​เป็น​ลม​สลบ​อยู่​ตาม​ถนนหนทาง​ใน​กรุง.


เพราะ​เหตุ​เหล่านี้​เอง​ที่​ข้าพ​เจ้า​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​มี​น้ำตาไหล​ออก​นองหน้า, และ​เพราะ​ผู้​ปลอบโยน​ที่​จะ​เล้าโลม​จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​อยู่​ไกล​จาก​ข้าพ​เจ้า: และ​เหล่า​ลูก​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ว้าเหว่, เพราะ​พวก​ศัตรู​ได้​ชัย​ชะ​นะ.”


ใจ​ใน​ตัว​ข้าพ​เจ้า​หัก​ลง​แล้ว, เพราะ​ผู้ทำ​นาย​ทั้งปวง, บรรดา​ร่าง​กะ​ดู​ก​ของ​ข้าพ​เจ้า​กำลัง​สั่น​อยู่, ข้าพ​เจ้า​เป็น​เหมือน​อย่าง​คนเมา​ไป, แล​เหมือน​อย่าง​คน​ที่​มี​น้ำ​องุ่น​ได้​ชะ​นะ​ตัว​เขา​แล้ว, เพราะ​พระ​ยะ​โฮ​วา, แล​เพราะ​ถ้อยคำ​ทั้งปวง​อัน​บริสุทธิ์​ของ​พระองค์.


ขณะนั้น​ข้าพ​เจ้า​ได้​บอก​ว่า, ข้าพ​เจ้า​จะ​ไม่​พูด​ถึง​พระองค์​อีก, หรือ​จะ​ไม่​บอก​ใน​นาม​ของ​พระองค์​อีก​แล้ว, แต่​คำ​ของ​พระองค์​อยู่​ใน​ใจ​ข้าพ​เจ้า​เหมือน​อย่าง​ไฟ​ปิด​ไว้​ใน​กะ​ดู​ก​ทั้งปวง​ของ​ตัว​ข้าพ​เจ้า, แล​ข้าพ​เจ้า​จึง​เหน็ดเหนื่อย​ด้วย​การ​นิ่ง​อยู่, แล​ข้าพ​เจ้า​จะ​นิ่ง​ต่อไป​มิได้.


แต่ทว่า​ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​ฟัง​คำ​นี้, ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ร้อง​ได้​น้ำตาไหล​ใน​ที่​ลับๆ เพราะ​ความ​ถือยศ​ของ​พวก​เจ้า, แล​ตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​มี​น้ำตาไหล​นัก, แล​จะ​ไหล​ลง​ด้วย​น้ำตา​เพราะ​ฝูง​คน​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา, ได้​ต้อง​อพยพ​ไป​เป็น​พวก​ชะ​เลย​แล้ว.


ข้าพ​เจ้า​จะ​ต้อง​ดู​ธง​แล​ฟัง​เสียง​แตร​สังข์​นาน​เท่าใด.


เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​ประกาศ​ใน​ตระกูล​ยะฮูดา. แล​จง​แจ้งความ​ใน​เมือง​ยะ​รู​ซา​เลม, แล​กล่าว​ว่า, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​เป่าแตร​ใน​ประเทศ, จง​ร้อง​ให้​ดัง​ว่า, ให้​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ชุมนุม​กัน, แล​ให้​พวกเรา​เข้า​ไป​ใน​เมือง​ที่​มี​ป้อม​กัน​เถิด.


ท่าน​ทั้ง​หลาย​จง​สรรเสริญ​พระ​ยะ​โฮ​วา, จิตต์วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, จง​สรรเสริญ​พระ​ยะ​โฮ​วา.


น้ำตา​ของ​ข้าพ​เจ้า​ไหล​ออก​มากมาย? เพราะ​เขา​ทั้ง​หลาย​ไม่​ถือ​รักษา​กฎหมาย​ของ​พระองค์


ความ​โกรธ​อัน​ฉุนเฉียว​เข้า​มา​ครอบงำ​หัวใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า, เพราะ​คน​ชั่ว​ได้​ละทิ้ง​พระ​บัญญัติ​ของ​พระองค์​เสีย.


จิตต์​วิญญาณ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, จง​สรรเสริญ​พระ​ยะ​โฮ​วา; และ​บรรดา​ผู้​ที่อยู่​ร่วม​ข้าพ​เจ้า, จง​สรรเสริญ​พระ​นาม​อัน​บริสุทธิ์​ของ​พระองค์.


จิตต์​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​เอ๋ย, เจ้า​ได้​เคย​ทูล​พระ​ยะ​โฮ​วา​แล้ว​ว่า, พระองค์​เป็น​องค์​พระผู้เป็นเจ้า​ของ​ข้าพ​เจ้า: นอกจาก​พระองค์​ข้าพ​เจ้า​หา​ใคร​ดี​ไม่​ได้​แล้ว.


แม่น้ำ​คี​โซน​ก็​กวาด​พัด​เขา​ไป, คีโซน​นั้น​เป็น​แม่น้ำ​โบราณ. ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ให้​ย่ำ​เท้า​ไป​อย่าง​แข็งแรง.


ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ออกไป​ทำ​ศึก​ต่อ​ศัตรู​ที่มา​ย่ำ​ยี​เมือง​ของ​เจ้า, ก็​ให้​เป่า​แตร​ขึ้น​เป็น​สำ​เนียง​สะดุ้ง​นั้น, แล​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระ​เจ้าของ​เจ้า​จะ​ระลึก​ถึง​เจ้า​ทั้ง​หลาย, แล​จะ​ช่วย​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ให้​พ้น​จาก​อำนาจ​ศัตรู​นั้น.


จิตต์วิญญาณ​ของ​เรา​เอ๋ย, อย่า​เข้า​ไป​ใน​ที่ปรึกษา​และ​ใน​ที่ประชุม​ของ​เขา; ยศ​บรรดาศักดิ์​ของ​เรา​เอ๋ย, อย่า​เข้า​ร่วม​ด้วย​เลย; เหตุ​ว่า​เขา​ได้​ฆ่า​คน​โดย​ความ​โมโห; เขา​ได้​ตัด​เอ็น​น่อง​วัว​ตัวผู้​ตาม​อำเภอใจ​เขา.


ถ้า​แตร​เดี่ยว​นั้น​เปล่ง​เสียง​ไม่​ชัดเจน, ใคร​เล่า​จะ​เตรียม​ตัว​เข้า​ประจัญบาน​ข้าศึก?


พวกเรา​ได้ยิน​เสียง​เลื่องลือ​ทัพ​นั้น, มือ​ของ​พวกเรา​จึง​อ่อนกำลัง​ลง, ความ​ทุกข์​อัน​ใหญ่​จับ​เอา​พวกเรา, แล​มี​ความ​ปวด​เหมือน​อย่าง​หญิง​กำลัง​คลอด​ลูก.


เหตุ​ด้วย​ลูก​หญิง​ของ​ไพร่พล​ของ​ข้าพ​เจ้า​เจ็บ​บาดแผล​ข้าพ​เจ้า​จึง​เจ็บ​ด้วย. ตัว​ข้าพ​เจ้า​สี​ดำ​ไป​แล้ว, แล​ความ​ตกตะลึง​ได้​จับตัว​ข้าพ​เจ้า.


แล​จะ​บอก​ว่า, มิใช่, แต่​พวกเรา​จะ​เข้าที่​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต, ที่​พวกเรา​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ความ​รบ​ข้าศึก​อีก, แล​จะ​ไม่​ได้ยิน​เสียง​แตร, หรือ​จะ​ไม่​ได้​อดอยาก​อาหาร​เลย, แล​เรา​จะ​อาศัย​อยู่​ใน​ที่นั่น.


เหตุ​ฉะนี้​พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ว่า, นี่​แน่ะ, วัน​เดือน​กำลัง​มา, ที่​เรา​จะ​บันดาล​ให้​เขา​ได้ยิน​เสียง​ข้าศึก​ใน​ตำบล​รา​มา​แห่ง​ชาว​อา​โม​น, แล​รา​บา​นั้น​จะ​เป็น​กอง​เริด​ร้าง, แล​ลูก​หญิง​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​จะ​ต้อง​ครอก​ด้วย​ไฟ, แล​ขณะนั้น​พวก​ยิศ​รา​เอล​จะ​ต้อง​รับ​มฤ​ดก​แก่​เขา​ทั้ง​หลาย​ที่​ครั้ง​ก่อน​ได้​เป็น​ผู้​รับ​มฤ​ดก​แก่​ตัว, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.


มี​เสียง​ยุทธนาการ​กัน​ใน​ประเทศ​นั้น, แล​มี​เสียง​แห่ง​ความ​ทำลาย​ใหญ่.


ขณะนั้น​ดานิเอล, ผู้​ถูก​ขนานนาม​ว่า​เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัร, ก็​อึ้ง​อยู่​ครู่​หนึ่ง, เพราะ​ความคิด​ได้​ทำ​ให้​เขา​หัว​ยุ่ง, กษัตริย์​จึง​ตรัส​ว่า, “เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัรเอ๋ย, อย่า​ให้​เนื้อเรื่อง​ของ​ความ​ฝัน, หรือ​คำ​แก้​ฝัน​ทำ​ให้​เจ้า​ยุ่งใจ​เลย​!​” เบ​ละ​ตะ​ซา​ซัร​จึง​ทูล​ตอบ​ว่า, “ข้า​แต่​ราชา, ขอ​ให้​พระ​สุบิน​นั้น​บังเกิด​แก่​ผู้​ที่​เกลียดชัง​ฝ่าพระบาท, และ​คำ​แก้​พระ​สุบิน​นั้น​ตก​ต้อง​กับ​ศัตรู​ของ​ฝ่าพระบาท​เถิด​!


ร้อง​พูด​แก่​บิดา​ว่า, หัว​ของ​ฉัน, หัว​ของ​ฉัน. บิดา​จึง​สั่ง​เด็ก​คน​หนึ่ง, ให้​อุ้ม​ไป​หา​มารดา.


และ​ท่าน​เพ่งดู​หน้า​ของ​เขา​จน​เขา​ละอาย: แล้ว​คน​แห่ง​พระเจ้า​ก็​ร้องไห้.


ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ฟุ้งซ่าน​ไป, ความ​น่ากลัว​ได้​ทำ​ให้​ข้าพ​เจ้า​ตก​ตลึง, เวลา​ตะวันยอแสง​ซึ่ง​เป็น​ที่​ปรารถนา​ของ​ข้าพ​เจ้า, ได้​กลับ​เป็น​เวลา​ตระหนกตกใจ​สำหรับ​ข้าพ​เจ้า.


ครั้น​ข้าพ​เจ้า​จะ​ปลอบโยน​ตัว​ข้าพ​เจ้า​แก้​ความ​ทุกข์​ของ​ข้าพ​เจ้า,


โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา, ขอ​ทรง​พิจารณา​ดู​บ้าง, เพราะ​ข้าพ​เจ้า​มี​ความ​ทุกข์​นัก; จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ทุรนทุราย​อยู่, จิตต์ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ก็​ยุ่งเหยิง, เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ได้​ดื้อดึง​อย่าง​ร้ายกาจ: นอก​เมือง​มี​คน​ต้อง​คม​กะ​บี่​ตาย, ใน​เมือง​มี​คน​เกิด​โรค​ตาย.


Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo