Biblia Todo Logo
Online nga Bibliya

- Mga paanunsiyo -




เพลงคร่ำครวญ 1:1 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

1 เมือง​ซึ่ง​เคย​มี​ประชาชน​อาศัย​อยู่ กลับ​อยู่​อย่าง​โดด​เดี่ยว​อะไร​เช่น​นี้ นาง​ซึ่ง​เคย​ยิ่ง​ใหญ่​ใน​บรรดา​ประชา​ชาติ กลับ​เป็น​เหมือน​แม่​ม่าย นาง​ซึ่ง​เคย​เป็น​เจ้า​หญิง​ใน​ท่าม​กลาง​แคว้น​ทั้ง​หลาย กลับ​กลาย​เป็น​ทาส​เสีย​แล้ว

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha


Dugang nga mga bersyon

ฉบับมาตรฐาน

1 อนิจจา นครที่เคยคับคั่งด้วยพลเมือง มานั่งอ้างว้างแล้วหนอ เธอผู้เคยยิ่งใหญ่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ มากลายเป็นดั่งหญิงม่ายแล้วหนอ เธอผู้เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางมณฑลทั้งหลาย มากลายเป็นทาสแรงงานแล้วหนอ ב (เบท)

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

1 กรุ​งที่คับคั่​งด​้วยพลเมืองมาอ้างว้างอยู่​ได้​หนอ กรุ​งที่รุ่งเรืองอยู่ท่ามกลางประชาชาติมากลายเป็นดั่งหญิ​งม​่ายหนอ กรุ​งที่เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางเมืองทั้งหลายก็​กล​ับเป็นเมืองขึ้นเขาไป

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

1 โอ กรุงที่เคยมีพลเมืองหนาแน่น กลับอ้างว้างเสียแล้ว! กรุงที่เคยยิ่งใหญ่ในหมู่ประชาชาติ กลับเป็นเหมือนหญิงม่ายเสียแล้ว! กรุงซึ่งเคยเป็นราชินีในหมู่แว่นแคว้นต่างๆ กลับตกเป็นทาสเสียแล้ว

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

1 แย่แล้ว แย่แล้ว เยรูซาเล็ม ครั้งหนึ่ง​เคย​เป็น​เมือง​ที่​เต็ม​ไปด้วย​ผู้คน แต่​ตอนนี้​ถูก​ทอดทิ้ง​ให้​เดียวดาย ครั้งหนึ่ง​เธอ​เคย​เป็น​เมือง​ที่​ยิ่งใหญ่​ท่ามกลาง​ชนชาติ​ต่างๆ แต่​ตอนนี้ เธอ​เป็น​เหมือน​แม่ม่าย เธอ​เคย​เป็น​เจ้าหญิง​ที่​สูงศักดิ์​ท่ามกลาง​จังหวัด​ทั้งหลาย แต่​ตอนนี้ เธอ​กลับ​กลาย​เป็นทาส

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

1 กรุง​ที่​แต่ก่อน​คับคั่ง​ด้วย​พล​เมือง, บัดนี้​มา​อ้างว้าง​อยู่​ได้​อย่างไร​หนอ? กรุง​ที่​แต่ก่อน​รุ่งเรือง​ใน​ท่ามกลาง​เมือง​ทั้งปวง​นั้น, ครั้น​มา​บัดนี้​กลาย​เป็น​ดุจดัง​หญิง​ม่าย​อย่างไร​กัน​หนอ? กรุง​ที่​เคย​เป็น​ดัง​เจ้าหญิง​ใน​ท่ามกลาง​อาณานิคม​ทั้ง​หลาย​นั้น, มี​อย่างไร​จึง​กลับ​มา​เป็น​เมือง​ต้อง​ส่ง​ส่วย​เช่นนี้​หนอ?

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha




เพลงคร่ำครวญ 1:1
38 Cross References  

จะ​มี​การ​ร้อง​คร่ำครวญ​และ​เศร้า​โศก​อยู่​ที่​ประตู​เมือง​ของ​นาง นาง​จะ​นั่ง​อยู่​ที่​พื้น​ดิน​อย่าง​สิ้น​เนื้อ​ประดา​ตัว


เยรูซาเล็ม​มี​บรรดา​กษัตริย์​ที่​มี​อำนาจ​ปกครอง​ทั่ว​แคว้น​ทาง​ฝั่ง​ตะวัน​ตก​ของ​แม่น้ำ​ยูเฟรติส ซึ่ง​ได้​รับ​ทั้ง​ของ​กำนัล ค่า​ธรรมเนียม และ​ภาษี


ซาโลมอน​ปกครอง​ทั่ว​อาณาจักร​ทั้ง​ปวง ตั้งแต่​แม่น้ำ​ยูเฟรติส​ไป​จน​ถึง​แผ่นดิน​ของ​ชาว​ฟีลิสเตีย และ​ถึง​เขต​แดน​อียิปต์ คน​ทั้ง​หลาย​นำ​เครื่อง​บรรณาการ​มา​ถวาย และ​รับใช้​ซาโลมอน​ตลอด​ชีวิต​ของ​ท่าน


อย่า​กลัว​เลย ด้วย​ว่า เจ้า​จะ​ไม่​ต้อง​อับอาย อย่า​สับสน​เพราะ​เจ้า​จะ​ไม่​ต้อง​อัปยศ​อดสู ด้วย​ว่า เจ้า​จะ​ลืม​ความ​ขาย​หน้า​ที่​มี​ใน​วัย​แรก​รุ่น และ​ความ​เป็น​ม่าย​ซึ่ง​ทำให้​เจ้า​ถูก​ตำหนิ​ติเตียน​ก็​จะ​ไม่​อยู่​ใน​ความ​ทรงจำ​อีก​ต่อ​ไป


นี่​เป็น​เมือง​ที่​อยู่​กัน​อย่าง​สบายๆ และ​ปลอดภัย ซึ่ง​นึก​ใน​ใจ​ดัง​นี้​ว่า “เรา​เป็น​อยู่ และ​ไม่​มี​ผู้​อื่น​ใด​นอกจาก​เรา” นาง​ได้​กลายเป็น​ที่​รกร้าง​อะไร​เช่น​นี้ เป็น​ที่​อยู่​ของ​บรรดา​สัตว์ป่า คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เดิน​ผ่าน​นาง​ไป ก็​เย้ยหยัน​และ​ยก​กำปั้น​ขึ้น


มงกุฎ​ได้​หลุด​จาก​ศีรษะ​ของ​พวก​เรา วิบัติ​ตก​อยู่​กับ​พวก​เรา​เพราะ​บาป​ที่​กระทำ


เมือง​ที่​เอะอะ​วุ่นวาย เมือง​ใหญ่​ที่​ชุลมุน​และ​เฮฮา​กัน​อย่าง​รื่นเริง คน​ที่​ถูก​ฆ่า​ไม่​ได้​ตาย​ด้วย​คม​ดาบ หรือ​ตาย​ใน​สงคราม


เยโฮยาคิม​มอบ​เงิน​และ​ทองคำ​แก่​ฟาโรห์​ตาม​คำ​สั่ง ท่าน​จึง​ต้อง​เก็บ​ภาษี​ที่​ดิน​จ่าย​ให้​แก่​ฟาโรห์ ท่าน​เก็บ​เงิน​และ​ทองคำ​จาก​ประชา​ชน​ของ​แผ่นดิน​ทุก​คน​ตาม​ความ​มั่งมี​ของ​แต่​ละ​คน เพื่อ​มอบ​แก่​ฟาโรห์​เนโค


จง​ให้​ความ​ทรมาน​และ​ความ​ระทม​ทุกข์​แก่​นาง มาก​เท่า​กับ​ความ​ยิ่ง​ใหญ่​และ​ความ​ใคร่​ฝ่าย​กิเลส​ที่​นาง​บำเรอ​ตน​เอง นาง​โอ้อวด​ใน​ใจ​ว่า ‘เรา​นั่ง​อย่าง​เช่น​ราชินี เรา​ไม่​ใช่​แม่ม่าย และ​เรา​จะ​ไม่​มี​วัน​ระทม​ทุกข์’


แล้ว​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ทั้ง​ปวง​ของ​ชาติ​ที่​ชาย​ฝั่ง​ทะเล​จะ​ก้าว​ลง​จาก​บัลลังก์ ถอด​เสื้อ​คลุม​และ​ปลด​เครื่อง​นุ่ง​ห่ม​ที่​ปัก​ลวด​ลาย​ออก พวก​เขา​จะ​สวม​ความ​หวาด​กลัว พวก​เขา​จะ​นั่ง​ลง​บน​พื้น​และ​ตัว​สั่น​เทา​ทุก​ขณะ และ​ตื่น​ตระหนก​ที่​เห็น​สิ่ง​ที่​เกิด​กับ​เจ้า


เนื้อ​ทองคำ​ไม่​สุก​ใส​แล้ว ทอง​เนื้อ​ดี​หมอง​คล้ำ​อะไร​เช่น​นี้ พวก​เขา​เป็น​เหมือน​หิน​อัน​บริสุทธิ์​ของ​พระ​วิหาร ที่​กระจัด​กระจาย​ไป​ตาม​ถนน​หน​ทาง


บรรดา​หัวหน้า​ชั้น​ผู้​ใหญ่​ของ​ธิดา​แห่ง​ศิโยน นั่ง​นิ่ง​เงียบ​บน​พื้น​ดิน และ​ได้​ปา​ฝุ่น​ผง​ลง​บน​หัว​ของ​ตน และ​สวม​ผ้า​กระสอบ บรรดา​พรหมจาริณี​แห่ง​เยรูซาเล็ม ก็​ได้​ก้ม​หัว​ลง​กับ​พื้น​ดิน


พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​คลุม​ธิดา​แห่ง​ศิโยน ด้วย​เมฆ​หมอก​แห่ง​ความ​กริ้ว​ของ​พระ​องค์ พระ​องค์​เหวี่ยง​ความ​รุ่งเรือง​ของ​อิสราเอล จาก​ฟ้า​สวรรค์​ลง​สู่​แผ่นดิน​โลก พระ​องค์​ไม่​ระลึก​ถึง​ที่​วาง​เท้า​ของ​พระ​องค์ ใน​วัน​ที่​พระ​องค์​กริ้ว


ค้อน​ที่​ทุบ​ทั่ว​ทั้ง​โลก​ถูก​กำราบ และ​หัก​เป็น​เสี่ยงๆ บาบิโลน​ได้​กลาย​เป็น​ที่​น่า​หวาด​กลัว ท่าม​กลาง​ประชา​ชาติ​ทั้ง​ปวง​อะไร​เช่น​นี้


เก-ดาลิยาห์​บุตร​อาหิคาม​ผู้​เป็น​บุตร​ของ​ชาฟาน​สาบาน​ต่อ​ชาย​เหล่า​นั้น​และ​เหล่า​ทหาร​ว่า “อย่า​กลัว​ที่​จะ​รับใช้​ชาว​เคลเดีย จง​อาศัย​อยู่​ใน​แผ่นดิน และ​รับใช้​กษัตริย์​แห่ง​บาบิโลน แล้ว​ทุก​อย่าง​ก็​จะ​เป็น​ไป​ด้วย​ดี​กับ​ท่าน


เรา​จะ​ทำ​ให้​เยรูซาเล็ม​เป็น​กอง​ซาก​ปรักหัก​พัง เป็น​ที่​อยู่​ของ​หมาใน และ​เรา​จะ​ทำ​ให้​เมือง​ต่างๆ ของ​ยูดาห์​เป็น​ที่​รก​ร้าง ปราศจาก​ผู้​อยู่​อาศัย”


ดี​เหลือ​เกิน​ที่​พวก​เขา​มา​บน​ภูเขา พร้อม​กับ​ข่าว​ประเสริฐ เป็น​ผู้​ประกาศ​สันติ​สุข นำ​ข่าว​ประเสริฐ ผู้​ประกาศ​ความ​รอด​พ้น ผู้​บอก​ศิโยน​ว่า “พระ​เจ้า​ของ​เจ้า​ปกครอง”


จง​สะบัด​ฝุ่น​ออก​จาก​ตัว​เจ้า​และ​ลุก​ขึ้น โอ เยรูซาเล็ม​เอ๋ย จง​นั่ง​ลง โอ ธิดา​แห่ง​ศิโยน​ซึ่ง​เป็น​เชลย​เอ๋ย จง​คลาย​โซ่​ออก​จาก​คอ​เจ้า


โอ ดาว​แห่ง​แสง​สว่าง บุตร​แห่ง​อรุณ​รุ่ง ท่าน​หล่น​ลง​มา​จาก​สวรรค์​อย่างไร​หนอ ท่าน​ถูก​ตัด​ออก​ให้​ตก​ลง​สู่​พื้น​อย่างไร​หนอ ท่าน​ผู้​ครั้ง​หนึ่ง​เคย​ปราบ​บรรดา​ประชา​ชาติ


เป็น​สถาน​ที่​ซึ่ง​เผ่า​ต่างๆ ขึ้น​ไป เป็น​เผ่า​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เพื่อ​สรรเสริญ​พระ​นาม​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ตาม​คำ​สั่ง​ที่​ได้​ให้​ไว้​กับ​อิสราเอล


ผล​เก็บ​เกี่ยว​ที่​ได้​รับ​อย่าง​อุดม​สมบูรณ์​ก็​ตก​ถึง​มือ​ของ​กษัตริย์ ผู้​ที่​พระ​องค์​ประสงค์​ให้​ปกครอง​เหนือ​พวก​เรา เนื่องจาก​บาป​ของ​เรา พวก​เขา​ควบคุม​ทั้ง​ตัว​เรา​และ​สัตว์​เลี้ยง​ตาม​ใจ​ปรารถนา​ของ​พวก​เขา พวก​เรา​จึง​เป็น​ทุกข์​ยิ่ง​นัก


บาง​คน​พูด​ว่า “พวก​เรา​ได้​ขอ​ยืม​เงิน​มา​เพื่อ​จ่าย​ค่า​ภาษี​ที่​นา​และ​สวน​องุ่น​ของ​เรา​แก่​กษัตริย์


ฟาโรห์​เนโค​กักขัง​ท่าน​ไว้​ที่​ริบลาห์​ใกล้​แผ่นดิน​ฮามัท เพื่อ​กัน​ไม่​ให้​ท่าน​ครอง​ราชย์​ใน​เยรูซาเล็ม บังคับ​ให้​ยูดาห์​มอบ​เครื่อง​บรรณาการ​เป็น​เงิน​หนัก 100 ตะลันต์ และ​ทองคำ 1 ตะลันต์


พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ได้​ทำให้​ข้าพเจ้า​เรียน​รู้ และ​ข้าพเจ้า​ไม่​ดึงดัน ข้าพเจ้า​ไม่​หัน​หลัง​กลับ​ไป


ซาโลมอน​ปกครอง​กษัตริย์​ทั้ง​ปวง ตั้งแต่​แม่น้ำ​ยูเฟรติส​ไป​จน​ถึง​แผ่นดิน​ของ​ชาว​ฟีลิสเตีย และ​ถึง​เขต​แดน​อียิปต์


แล้ว​เจ้า​จะ​คิด​ในใจ​ว่า ‘ใคร​หนอ​ให้​กำเนิด​คน​เหล่า​นี้​แก่​เรา เรา​สูญ​เสีย​คน​ไป​และ​เป็น​หมัน ลี้ภัย​และ​ไม่​เป็น​ที่​ยอม​รับ แต่​ใคร​หนอ​ที่​ได้​นำ​คน​เหล่า​นี้​ขึ้น​มา ดู​เถิด เรา​ถูก​ทอดทิ้ง​ไว้​ตาม​ลำพัง แล้ว​คน​พวก​นี้​มา​จาก​ไหน​กัน’”


เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ดัง​นี้ “จง​ร้อง​เพลง​เสียง​ดัง​ด้วย​ความ​ยินดี​เพื่อ​ยาโคบ และ​ส่ง​เสียง​ตะโกน​เพื่อ​หัวหน้า​ของ​บรรดา​ประชา​ชาติ จง​ประกาศ สรรเสริญ และ​พูด​ว่า ‘โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า โปรด​ช่วย​ชน​ชาติ​ของ​พระ​องค์ คือ​ผู้​ที่​มี​ชีวิต​เหลือ​อยู่​ของ​อิสราเอล​ให้​รอด​พ้น​เถิด’


และ​พูด​ดัง​นี้​ว่า “พวก​เรา​อ้อนวอน​ขอ​ความ​เมตตา​จาก​ท่าน ขอ​ท่าน​โปรด​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​ให้​พวก​เรา​เถิด เพื่อ​ผู้​คน​ทั้ง​หมด​ที่​มี​ชีวิต​เหลือ​อยู่​นี้ เนื่องจาก​พวก​เรา​มี​ชีวิต​เหลือ​อยู่​เพียง​ไม่​กี่​คน อย่าง​ที่​ท่าน​ก็​เห็น


พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​กล่าว​ดังนี้​ว่า “นี่​คือ​เยรูซาเล็ม เรา​ได้​ตั้ง​เมือง​นี้​ไว้​ที่​ท่าม​กลาง​บรรดา​ประชา​ชาติ ซึ่ง​มี​หลาย​ดิน​แดน​อยู่​โดย​รอบ​นาง


เรา​จะ​ทำลาย​เมือง​ของ​พวก​เจ้า​ไม่​ให้​เหลือ​ซาก และ​ทำ​ให้​สถาน​ที่​บูชา​ต่างๆ พัง​ทลาย​สิ้น เรา​จะ​ไม่​ดม​กลิ่น​หอม​จาก​เครื่อง​บูชา​ของ​พวก​เจ้า


เรา​จะ​ทำ​ให้​พวก​เจ้า​กระจัด​กระจาย​ไป​ใน​ท่าม​กลาง​บรรดา​ประชา​ชาติ และ​เรา​จะ​ให้​ดาบ​ไล่​ล่า​พวก​เจ้า​ไป แผ่น​ดิน​จะ​เป็น​ที่​ร้าง และ​เมือง​ของ​พวก​เจ้า​จะ​ไม่​มี​ซาก​เหลือ​ทิ้ง​ไว้​เลย


พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา พระ​เจ้า​ของ​อิสราเอล​กล่าว​ดัง​นี้​ว่า “พวก​เจ้า​เห็น​ความ​พินาศ​ที่​เรา​ทำ​ให้​เกิด​ขึ้น​กับ​เยรูซาเล็ม​และ​เมือง​ต่างๆ ของ​ยูดาห์ ดู​เถิด ใน​วัน​นี้ เมือง​เหล่า​นี้​พัง​ทลาย​และ​ไม่​มี​ผู้​ใด​อาศัย​อยู่


ฉะนั้น การ​ลงโทษ​และ​ความ​กริ้ว​ของ​เรา​จึง​ได้​หลั่ง​ออก​และ​พลุ่ง​ขึ้น​ต่อ​เมือง​ต่างๆ ของ​ยูดาห์​และ​ที่​ถนน​ใน​เยรูซาเล็ม จน​พัง​ทลาย​และ​กลาย​เป็น​ที่​รกร้าง อย่าง​ที่​เป็น​อยู่​ทุก​วันนี้”


ข้าพเจ้า​ร้อง​เรียก​บรรดา​เพื่อน​รัก​ของ​ข้าพเจ้า แต่​พวก​เขา​หลอก​ลวง​ข้าพเจ้า บรรดา​ปุโรหิต​และ​ผู้​นำ​ของ​ข้าพเจ้า สิ้น​ชีวิต​ใน​เมือง ขณะ​ที่​หา​อาหาร เพื่อ​ประทัง​ชีวิต​ของ​พวก​เขา


“บุตร​มนุษย์​เอ๋ย เพราะ​เมือง​ไทระ​พูด​เกี่ยว​กับ​เยรูซาเล็ม​ว่า ‘นั่น​แน่ะ ประตู​เมือง​ของ​บรรดา​ชน​ชาติ​ถูก​พัง​ลง ประตู​ถูก​ผลัก​เปิด​ให้​เรา เมือง​พัง​พินาศ คราว​นี้​เรา​ก็​จะ​มั่งมี’”


Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo