Miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: Nanumpa ako sa akong kaugalingon nga panalanginan ka nako tungod kay wala mo ihikaw ang imong bugtong nga anak kanako. Padaghanon ko ang imong mga kaliwat nga daw sama kadaghan sa mga bitoon sa langit ug sa balas sa baybayon. Sakopon nila ang mga lungsod sa ilang mga kaaway.
“Ang Ginoo mao ang naghatag kanako ug kusog, ug siya ang akong awit. Siya ang nagluwas kanako. Siya ang akong Dios, ug dayegon ko siya. Siya ang Dios sa akong amahan, ug pasidunggan ko siya.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta mao ang tungtonganan sa akong mga tiil. Busa unsang matanga sa balay ang inyong tukoron alang kanako? Unsang matanga sa dapit ang inyong papahulayan kanako?
“ ‘Ang langit mao ang akong trono, ug ang yuta tumbanan ko sa akong mga tiil. Busa unsa pang matanga sa balay ang inyong himuon alang kanako? Asang dapita ako makapahulay?