Pagkabasa sa hari sa Israel sa sulat, gigisi niya ang iyang bisti ug miingon, “Nganong gipadala niya kanako kining tawo aron ayohon sa iyang sakit sa panit? Unsa ako, Dios? Adunay gahom ba ako sa pagpatay ug sa pagbuhi? Nangita lang siya ug hinungdan nga magkaaway kami!”
Apan nahibaloan ni Jesus ang ilang daotang tuyo, busa miingon siya kanila, “Mga tigpakaaron-ingnon! Ngano bang buot man ninyo akong bitikon pinaagi niana nga pangutana?
Sa dihang mipahawa na si Jesus sa balay, ang mga magtutudlo sa Kasugoan ug ang mga Pariseo nagsugod na sa pagdumot kaniya. Kanunay silang mangutana kaniya sa bisan unsa
Busa naghulat na lang sila ug laing higayon. Nagpadala sila ug mga espiya nga nagpakaaron-ingnon nga maayo ang ilang tuyo, aron nga kon adunay makita sila nga sayop sa iyang gipanulti, isumbong nila siya ngadto sa gobernador.
Apan ayawg tuo kanila, kay kapin sa 40 ka mga tawo ang magpaabot ug mag-atang kaniya sa dalan. Nanumpa sila nga dili mokaon ug moinom hangtod nga dili nila mapatay si Pablo. Andam na sila ug naghulat na lang sa imong pagtugot.”