Unya, adunay usa ka propeta nga ang ngalan mao si Elias. Nagpuyo siya sa Tishbe, nga sakop sa Gilead. Miingon siya kang Ahab, “Ipaniguro ko gayod kanimo, atubangan sa buhi nga Ginoo, nga Dios sa Israel nga akong ginaalagaran, nga walay yamog o ulan nga moabot sulod sa pila ka tuig gawas kon moingon ako nga moabot kini.”
Hatagan kamo sa Ginoo ug ulan sa panahon sa tingtanom, ug modagaya ang inyong ani. Nianang higayona, manabsab ang inyong mga mananap sa halapad nga sabsabanan.
Pasagdan ko na lang kini nga ubasan. Dili ko kini pul-ongan o kultibahon. Tuboan na lang kini sa mga sagbot ug mga sampinit. Ug mandoan ko ang mga panganod nga dili kini paulanan.”
Makahimo ba sa pagpaulan ang mga dios-dios sa mga kanasoran? Bisan ang langit mismo dili makahimo sa pagpaulan sa iyang kaugalingon lamang. Ikaw lang gayod, Ginoo, nga among Dios, ang makahimo niini, busa naglaom kami kanimo.
“Magtanom kamo nga adunay kalinaw. Mamunga ang mga ubas, mohatag ug daghang abot ang yuta, ug aduna nay yamog. Ihatag ko kining tanan kaninyong mga nahibilin.
Ug kon buhaton ninyo kini, mahimo kamong tinuod nga mga anak sa inyong Amahan sa langit. Kay dili lang ang mga maayo nga tawo ang iyang gipasidlakan sa adlaw kondili apil usab ang mga daotan. Ug dili lang ang mga matarong ang iyang gihatagan sa ulan kondili apil usab ang mga dili matarong.
Apan sa tanang panahon gipaila sa Dios ang iyang kaugalingon ngadto sa mga tawo pinaagi sa iyang mga gihimo nga maayo. Gihatagan niya kamo sa ulan nga gikan sa langit ug mga ani sa panahon sa ting-ani. Abundang pagkaon iyang gihatag kaninyo aron malipay kamo.”
“Busa kon tumanon lang ninyo kanunay ang mga sugo nga ginahatag ko kaninyo karong adlawa, nga higugmaon ninyo ang Ginoo nga inyong Dios ug alagaron sa tibuok ninyong kasing-kasing ug sa tibuok nga kalag,
“Padad-an kamo sa Ginoo ug ulan sa hustong panahon gikan sa tipiganan sa iyang bahandi sa langit, ug panalanginan niya ang tanan ninyong pagabuhaton. Magpahulam kamo sa daghang mga nasod, apan kamo dili manghulam.
Mga igsoon, pagmapailubon kamo hangtod sa pag-abot sa Ginoo. Tan-awa ninyo ang mga mag-uuma, mapailubon sila nga naghulat sa unang ulan. Pagkahuman nila ug tanom, mapailubon gihapon sila sa paghulat sa mosunod nga ulan ug sa ilang abot.
Aduna usab silay gahom sa pagpugong sa ulan aron dili moulan samtang magwali sila sa pulong sa Dios. Aduna usab silay gahom nga himoong dugo ang tubig sa mga tuboran. Ug dili kay kana lang, aduna pa gayod silay gahom sa pagdala sa bisan unsang matang sa kadaot sa tibuok kalibotan sa bisan unsang panahon nga gusto nila.