7 ጋሜል። ከይወፅእ ብመንደቕ ከበበኒ፤ ንሞቝሐይውን ኣኽበዶ።
ኣነ ኸይሓልፍ ኢሉ ንመንገደይ ዓፅይዎ፤ መተሓላለፍየይውን ብፀልማት ሸፈኖ።
ነቲ መንገዱ ዝተሰወሮ፥ ነቲ እግዚኣብሄርውን ብሓፁር ዝሓፀሮ ሰብ ስለ ምንታይ እዩ ብርሃን ዝተውሃቦ?
ነቶም ዝፈልጡኒ ኻባይ ኣርሓቕካዮም፤ ብኣኣቶምውን ርኹስ ገበርካኒ፤ ሓዙኒ፤ መውፅኢውን የብለይን።
ኣዒንተይ ብመከራ ፈዘዛ፤ ኦ ጐይታ፥ ኵሉ መዓልቲ ናባኻ አእዊ ኣለኹ፤ ኵሉ መዓልቲ እውን ኣእዳወይ ናባኻ እዝርግሕ ኣለኹ።
ሽዑ ንኤርሚያስ ወሲዶም፥ ናብታ ኣብ መካበብያ ቤት ማእሰርቲ ዝነበረት ጕድጓድ ማይ ናይ መልክያ ወዲ እቲ ንጉስ ደርበይዎ፤ ብገመድ ኣሲሮምውን ናብኡ ኣውረድዎ። ኣብቲ ጕድጓድውን ጭቃ እምበር፥ ማይ ኣይነበረን እሞ ኣብቲ ጭቃ ተረግረገ።
ሕዚ ኸዓ እንሆ፥ ሎሚ ነቲ ኣብ ኣእዳውካ ዘሎ ሰንሰለት ፈታሕኹ። ናብ ባቢሎን ምሳይ ክትከይድ ድሌትካ እንተ ኾይኑ ነዓናይ፥ ኣነውን ብፅቡቕ ዓይኒ ኽሪአካ እየ። ምሳይ ናብ ባቢሎን ክትከይድ እንተ ዘይደሊኻ ግና፥ ተቐመጥ፤ እንሆ፥ ኵላ እዛ ሃገር ኣብ ቅድሜኻ እያ፤ ናብቲ ኽትከዶ ፅቡቕን ቅኑዕን ኮይኑ ዝተርኣየካ ኺድ” በሎ።
ኖን። “ኣርዑት በደለይ ብኢዱ ተትሓዘት፤ ተጠላሊፉ ድማ ኣብ ክሳደይ ተጠምጠመ፤ ንሓይለይውን ኣድከሞ፤ ጐይታ ናብ ኢድ እቶም ክቃወሞም ዘይከኣለኒ ፀላእተይ ኣሕሊፉ ሃበኒ።”
ንመንገደይ ብዝተፀርቡ ኣእማን ዓፀዎ፤ ንመንገድታተይ ጥውይዋይ ገበሮ።
ሰጐጕትና ኣብ ክሳድና እዮም፤ ንሕና ደኸምና፤ ዕረፍቲ እውን ሰኣንና።
ነቲ ኣብ ልዕሌናን ኣብ ልዕሊ መራሕትናን ከም እትገብሮ ዝተነግረ፥ ኣባና ኣውረድካዮ፤ ኣብ ኢየሩሳሌም ዝወረደስ፥ ኣብ ትሕቲ ዅሉ ሰማይ ከምኡ ዝበለ ፈፂሙ ኣይተገብረን።
ስለዙይ፥ እንሆ፥ ንመንገድኺ ብእሾዅ ኽሓፅሮ እየ፤ መንገድታት ከይትረክብ ከዓ ንዙርያኣ ብመንደቕ ክሓፅሮ እየ።
