11 ንመንገደይ ለወጦ፤ ሰባበረኒ ኣዕነወኒ እውን።
ሕዝስ ንሓይለይ ኣላሕሊሕዎ፤ ንዅሉ ማሕበረይውን ኣፍሪስዎ።
ስለዙይ ነፍሰይ ኣብ ውሽጠይ ደኸመት፤ ልበይውን ኣብ ውሽጠይ ደንገፀት።
ኣቱም ንእግዚኣብሄር እትርስዑ፥ ነዙይ ኣስተውዕሉ፤ እንተ ዘይኮይኑ ኽነጥቕ እዩ፥ ዘድሕንውን የለን።
በሪታታ ኽሓዝናን ክበኽያን፤ ንሳውን በይና ኣብ ምድሪ ኽትቕመጥ እያ።
እግዚኣብሄር ከምዙይ ይብል፦ ኣርባዕተ ዓይነት ቅፅዓት ክሰደሎም እየ፤ ንሳቶምውን፥ ሰይፊ፥ ንምቕታሎምን፥ ኣኽላባት፥ ንምጕታቶምን ኣዕዋፍ ሰማይን ኣራዊት ምድርን ከዓ፥ ንምብላዖምን ንምጥፋኦምን እዮም።
ነዛ ኸተማ እዚኣ ንመገረምን መሰክሕን ክገብራ እየ። ኵሉ ብኣኣ ዝሓልፍ ከዓ ስቓያ ሪኡ ኸስካሕኽሕን ከላግፅን እዩ።
ኣብታ ንስኻትኩም ሰብን እንስሳን ዘይነብሩላ ንባቢሎናውያን ዝተውሃበት፥ ባዶ ዝበልኩምዋ ሃገር ኣብኣ ገራሁ ኽዕድጉ እዮም።
በደሎም መጠን የብሉን፤ ጥልመቶም ከዓ እናወሰኸ እዩ ዝኸይድ ዘሎ፤ ስለዙይ ኣንበሳ ካብ ዱር ወፂኡ ይሰብሮም፤ ተዅላ በረኻ ድማ የጥፍኦም፤ ነብሪ ኣብ ከተማታቶም የድቢ፤ ውፅእ ንዝበለውን ይምንጥሎ።
ኦ ኢየሩሳሌም፥ ኣነ ኸይሓድገክን፥ ሰብ ዘይብላ ምድረ በዳውን ኸይገብረክስ ተግሳፅ ተቐበሊ።”
ሜም። “ካብ ላዕሊ ሓዊ፥ ናብ ኣዕፅምተይ ሰደደ፤ በርትዐኒውን፤ ንእግረይ መፈንጠር ዘርግሐለይ፤ ንድሕሪት ድማ መለሰኒ፤ ኣጥፍአኒ፤ ኵልሻዕውን ኣድከመኒ።”
ዳሌጥ። ከም ዘድበየ ድቢ ተሓቢኡ ፀንሐኒ፤ ከም ዝፀናቶ ኣንበሳ ኾነኒ።
ንሱ ኸዓ ኸምዙይ ኢሉ ተዛረበኒ፦ “እቲ ራብዓይ ኣራዊት፥ እቲ ኻብ ኵሉ መንግስታት ፍሉይ ዝዓይነቱ፥ ኣብ ልዕሊ ምድሪ ዝለዓል ራብዓይ መንግስቲ እዩ። ንሱ ንዅላ ምድሪ ኽውሕጥን ክረግፅን እዩ።
“ንዑ፥ ናብ እግዚኣብሄር ንመለስ፤ ንሱ ሰይሩና እዩ፤ ንሱውን ክፍውሰና እዩ። ንሱ ወቒዑና እዩ፤ ንሱውን ክፅግነና እዩ።
እቲ ተረፍ ያእቆብ ከዓ ኣብ መንጎ ኣህዛብን፥ ኣብ መንጎ ብዙሓት ህዝብታትን ከም ኣንበሳ፥ ኣብ ማእኸል እንስሳትን፥ ኣብ ማእኸል መጓሰ ኣባጊዕን፥ ሓሊፉ ከም ዝረጋግፅ፥ ዘናግፍ ከዓ ዘየለ ከም ዝምንጥል፥ ከም ሽደን ኣንበሳ ክኸውን እዩ።
እንሆ ገዛኹም ዝፈረሰን ዝዓነወን ክኸውን እዩ።
እናበኸዩን እናሓዘኑንውን፥ ኣብ ርእሶም ሓመድ ነስነሱ። ‘እቶም ኣብ ባሕሪ መራኽብ ዘለዋኦም ኵሎም፥ ብሃብታ ዝሃብተሙ፥ ብሓንቲ ሰዓት ዓንያ እያ እሞ፥ ነዛ ዓባይ ከተማ ወይለኣ! ወይለኣ!’ እናበሉ ኣእወዩ።
