Kas a reas gantañ an holl loened hag an holl vadoù en doa dastumet, e loened e-unan en doa dastumet e Paddan-Aram, evit mont da gavout Izaak e dad, da vro Ganaan.
Met lavarout a reas dezhañ: Va c'halon, ha ne oa ket aet aze, el lec'h ma tiskennas an den-se diwar e garr da'z kavout? Hag emañ an amzer da gemer arc'hant, da gemer dilhad, gwez-olivez, gwini, deñved, ejened, servijerien ha servijerezed?
Mont a rejont war o lerc'h betek ar Jordan, ha setu, an holl hent a oa goloet a zilhad hag a draoù o doa taolet kuit ar Siriz en o buander. Hag ar gannaded a zistroas da zisklêriañ ar c'heloù-se d'ar roue.
Hazael a yeas d'e gavout, o vezañ kemeret gantañ profoù, eus ar re wellañ a oa e Damask, bec'h daou-ugent kañval. Dont a reas eta da gavout Elizea, hag e lavaras dezhañ: Da vab Ben-Hadad roue Siria en deus va degaset da'z kavout evit lavarout dit: Hag ec'h adsavin eus ar c'hleñved-mañ?
Ar vartoloded o doe aon, hag e krias pep hini d'e zoue, hag e taoljont er mor traoù a oa el lestr evit he skañvaat. Met Jonaz a oa diskennet e strad al lestr, hag e oa gourvezet o kousket-don eno.
Ha piv bennak en devo kuitaet tiez, pe breudeur, pe c’hoarezed, pe tad, pe mamm, pe gwreg, pe bugale, pe douaroù, abalamour da’m anv, a resevo kant kemend all hag en devo ar vuhez peurbadus da hêrezh.