Orduan, Jaunak esan zuen: «Ez diot neure bizi-arnasa betiko utziko gizakiari, haragi hutsekoa denez gero. Horregatik, ehun eta hogei urteko muga jarriko diot haren bizitzari».
Izan ere, israeldarrek ez zuten aditu Jaunaren, beren Jainkoaren, ahotsa eta hautsi egin zuten haren ituna; ez zuten aditu, ez bete, Jaunaren zerbitzari Moisesek agindu ziena.
Hau dio Jaunak: «Ai zuek, jende errebeldea! Nire oniritzirik gabe eratzen dituzue egitasmoak eta nire borondatearen aurka burutzen hitzarmenak, horrela bekatua bekatuaren gain pilatuz.
Nork jarri du Israel, Jakoben herria, larrutu eta pipildu dutenen esku? Ez ote Jaunak berak? Beraren kontra egin baitute bekatu, ez dute nahi izan haren bidetik ibili, ez haren legea onartu.
Baina ez zidaten aditu, ezta jaramonik egin ere, baizik eta beren asmo eta joera gaiztoei setati jarraitu zieten. Niregana hurbildu ordez, bizkarra eman zidaten.
Baina nire kontra altxatu eta ez zidaten entzun nahi izan; inork ez zituen baztertu Egiptoko idolo higuingarriak, haien lilurapean baitzeuden. Orduan, neure haserre-sumina beraien gain, Egipton bertan, hustu arte isurtzea pentsatu nuen.
Horregatik, Jainkoak bizkarra eman zien, eta, beren kasa utzi zituelarik, ortziko izarrak gurtu zituzten, profeten liburuan idatzia dagoen bezala: «Israelherria, basamortuan berrogei urtez abererik hil eta oparitzat eskaini ote zenidan?