Biblia Todo Logo
La Biblia Online

- Anuncios -




JOELEN PROFECIA 2:17 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

17 Egin bezate negar apaizek, Jaunaren zerbitzariek, atari eta aldare artean. Esan bezate: «Erruki zakizkio, Jauna, zeure herriari. Ez utzi zeure ondarea lotsagarri, ez bezate beste nazioek menpean har. Zergatik esan behar dute atzerritarrek: “Non dute, bada, beren Jainkoa?”»

Ver Capítulo Copiar

Navarro-Labourdin Basque

17 Ezcaratzaren eta aldarearen artean nigar eguinen dute aphecec, Jaunaren ministroec, eta erranen dute: Barka, Jauna, barka çure populuari; ez arthic çure primança laidoaren azpira, jendaiac ez ditecen nausi çure haurrei. Certaco derrate populuen artean: Non da horien Jaincoa?

Ver Capítulo Copiar

Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

17 Egin bezate negar apaizek, Jaunaren zerbitzariek, atari eta aldare artean. Esan bezate: «Erruki zakizkio, Jauna, zeure herriari. Ez utzi zeure ondarea lotsagarri, ez bezate beste nazioek menpean har. Zergatik esan behar dute atzerritarrek: “Non dute, bada, beren Jainkoa?”»

Ver Capítulo Copiar




JOELEN PROFECIA 2:17
42 Referencias Cruzadas  

Tenpluko sala handiaren aurreko atalondoa hamar metro zabal zen —tenpluaren zabalera bera—, eta bost metro luze tenplu barnerantz.


suntsiarazi eginen dut Israel herria eman diodan lurrazaletik. Arbuiatu eginen dut neuretzat sagaratu dudan etxe hau. Koplak atera eta barre egingo diote Israeli herri guztiek.


bota egingo zaituztet eman nizuen lurraldetik. Zapuztu egingo dut neuretzat sagaratu dudan etxe hau, eta koplak atera eta barre egingo diote herri guztiek.


Salomonek erre-opariak eskaintzen zituen Jaunarentzat, atalondo aurrean eraikia zuen aldarean.


Eta gaur esklabo gaude gu, esklabo gure gurasoei zuk emandako lurraldean, fruitu eta ondasunez gozatzeko eman zenien lurraldean.


Zergatik esan behar dute jentil-herriek: «Non dute Jainkoa?»


Hauxe esango diot: «Ene haitz, zergatik ahaztu nauzu? Zergatik behar dut goibel ibili, etsaiak estuturik?»


Hezurrak ere mailatuak ditut, etsaiek iseka egiten didate, etengabe ari zaizkidala: «Non duk Jainkoa?»


Jainkoaren egarri naiz, Jainko biziaren egarri: noiz iritsiko ni Jainkoaren aurpegia ikustera?


Gau eta egun malkoak ditut janari, jendea uneoro galdezka ari zaidala: «Non duk Jainkoa?»


Noiz arte ari behar du, oi Jainko, etsaiak irainka? Amaigabe mespretxatu behar ote du zure izena?


Zergatik esan behar dute jentil-herriek: «Non dute Jainkoa?» Erakuts iezaiezu, gure begien aurrean, nola mendekatzen duzun zeure zerbitzarien odola.


Auzoko herrien iseka-gai bihurtu gara, ingurukoen burla eta barregarri.


haren harresi guztiak zulatu, gotorlekuak hondakin bihurtu.


Gogoan har, Jauna, zeure zerbitzari iraindua, herriengandik jasan behar ditudan hainbat eztenkada!


eta esan zuen: «Jauna, gogoko banauzu, zatoz gurekin, arren! Herri hau burugogorra da, bai; baina zuk barkatu gure gaiztakeria eta bekatua, eta har gaitzazu zeure ondaretzat».


Egun hartan, Jainko Jaun ahalguztidunak negar eta dolu egitera egiten zizuen dei, ilea moztu eta dolu-jantziz estalirik.


Zuk, ordea, Jauna, gure Jainko horrek, salba gaitzazu Senakeriben eskuetatik. Horrela, lurreko erreinu guztiek jakingo dute, Jauna, zu bakarrik zarela Jainko».


Halere, ez nuen egin, baizik eta neure izenaren ohorez jokatu nuen, nire izena belztua izan ez zedin israeldarrak bizi zireneko nazioen artean, hauen aurrean agertu bainintzaien haiei Egiptotik atera nituenean.


Jaunaren etxeko barne-atarira eraman ninduen eta, tenpluko sarreran, atalondo eta aldare artean, hogeita bosten bat gizon ikusi nituen, bizkarrez Jaunaren tenplurantz eta aurpegiz ekialderantz; ekialderantz ahuspezturik, eguzkia gurtzen ari ziren.


Itzul zaitez, Israel, zeure Jainko Jaunarengana, bekatuan estropezu egin baituzu.


Egizue erosta, apaizok, doluz jantzita; egizue garrasi, aldare-zerbitzariok. Zatozte, emazue gaua dolu-jantziz estalita, Jainkoaren zerbitzariok. Labore-opari eta isur-oparirik gabe gelditu baita Jainkoaren etxea.


Amaitu dira labore-opariak eta isur-opariak Jaunaren etxean. Dolu dagite apaizek, Jaunaren zerbitzariek.


Matxinsaltoek lurraldeko belar guztia garbitu zutenean, esan nuen: —Ene Jainko Jauna, barkatu, arren! Nola eutsiko dio, bada, Israel herriak bere biziari, hain txikia izanik?


Nik esan nuen: —Ene Jainko Jauna, zaude geldi! Nola eutsiko dio, bada, Israel herriak bere biziari, hain txikia izanik?


Hori ikustean, nire etsaia, «Non duzu Jauna, zeure Jainkoa?» esaten zidana bera, lotsaz beteko da. Neure begiz ikusiko dut etsaia kaleko lokatza bezala zapaldua.


Eta oraindik ere, zuetaz errukitzeko eskatzen diozue Jainkoari! Horrelako eskaintzak egiten dizkiozuelarik, aurpegi alaia jarriko ote dizue? Hala diot nik, Jaun ahalguztidunak.


Hartan, emakume madiandar bat berekin zekarrela etorri zen israeldar bat senideen artera, Moisesen eta elkarte osoaren begi-bistan, hauek elkarketa-etxolaren sarreran negarrez zeuden bitartean.


Horrela, zuen kontu ezarriko da lurrean isuria izan den errugabe guztien odolaren errua: hasi Abel zintzoaren odoletik, eta santutegitik aldarea bitartean hil zenuten Barakiasen seme Zakariasen odoleraino.


Jainkoarengan jarria dik uste ona; libra dezala orain, maite baldin badu; ez zuen, bada, esaten Jainkoaren Semea zela?»


Txunditurik geldituko dira denak Jaunak eramango zaituzten herrietan, koplak aterako dizkizuete eta iseka egingo.


baina etsaien irainen beldur nintzen, arerioek, oker ulertuz, hau pentsatuko zuten beldur: “Geure ahalmenaz nagusitu gara, hori ez da Jaunak egina”.


Jakingo dute hori kanaandarrek eta lurralde honetako beste bizilagunek, altxatuko dira gure kontra eta gure oroitzapena ere desagerrarazi egingo dute lurrazaletik. Zer eginen duzu, orduan, zeure izen handiaren alde?


Síguenos en:

Anuncios


Anuncios


¡Síguenos en WhatsApp! Síguenos