2 – Ағастарҙың емешен ашай алабыҙ беҙ, – тине ҡатын йыланға. –
Ҡара, йәнемде алыр өсөн аңдыйҙар, Көслөләр миңә ҡаршы фетнә ҡоралар, Гәрсә енәйәт һәм гонаһ ҡылмаһам да, эй Раббы!
Раббы Алла кешегә: – Һин был баҡсалағы теләгән бер ағастың емешен ашай алаһың,
тик яҡшылыҡ менән яуызлыҡты танып-белеү ағасының емешен ашама, – тип бойорҙо, – сөнки уның емешен ашаған көндө мотлаҡ үләсәкһең.
Алла, бары баҡса уртаһындағы ағастың ғына емешен ашамағыҙ, хатта теймәгеҙ ҙә, юғиһә үлерһегеҙ, тине.