4 Һыу алып килеп аяҡтарығыҙҙы йыуырҙар, ағас күләгәһендә ял итерһегеҙ.
Барыһын да Йософтоң өйөнә саҡырҙы, аяҡтарын йыуырға һыу килтерҙе, ишәктәренә ашарға бирҙе.
Ибраһимдың хеҙмәтсеһе өйгә инде. Лаван дөйәләрҙең йөгөн бушатты, уларға һалам менән аҙыҡ һалды, ә ҡунаҡ менән уның юлдаштарына аяҡтарын йыуырға һыу бирҙе.
– Хакимдарым, мин ҡолоғоҙҙоң өйөнә рәхим итегеҙ, миндә ҡунығыҙ, аяҡтарығыҙҙы йыуығыҙ, иртән торғас, юлығыҙҙы дауам итерһегеҙ. – Юҡ, – тине улар. – Беҙ урамда ғына ҡунырбыҙ.
– Эй хакимым, әгәр күңелеңә хуш килһәм, мин ҡолоң эргәһенән үтеп китмәһәң ине.