2 – Юу харанаш? – гэжэ тэрэ намһаа асууба. – Сула алтаар хэһэн дэнгэй табюур, тэрээн дээрэ томо аяга байна, аяга дээрэ долоон сүгсэ, тус тустаа долоон голтой.
Дэнгүүдэй алта үгэбэ, тэрэнэй тус бүхэниинь шэгнүүрэй тамгатай байха ёһотой, мүн тэрэ дэнгүүдэй тус бүхэниинь ямар тахилда яагаад хэрэглэгдэхэ ёһотойб гээд заагданхай, мүнгэн амһартанууд шэгнүүрэй тамгатай байха ёһотой;
Үглөө, үдэшэ бүхэндэ тэдэ Эзэндэ түгэс шатаалта үргэл үргэнэ, уталгануудые ууюулна, сэбэр шэрээ дээрэ талхан үргэл табина, үдэшэ бүри алтан дэн, бусад дэнгүүдые носооно; бидэ Эзэн Бурханайнгаа һургаал сахинабди, харин таанад тэрэниие орхинхойт.
Хэхэ ёһотой хэм соонь арбан алтан дэнгэй табюур хаан хүүлэжэ, нангин үргөө соо табяад, таба табаар хоёр талаар табюулба.
Мүнгэн утаһан таһаржа, алтан аяга хэмхэржэ, булагай хажууда домбо хахаржа, худагай хүрдэ унаха.
Тиигээд Эзэнэй намда: – Ерэмияа, юу харанабши? – гэхэдэнь, би: – Инжир. Һайниинь угаа һайн, мууниинь угаа муу, эдихын аргагүй, – гэбэб.
Хаанай харуулай дарга баһа алта, мүнгөөр хэгдэһэн бүхы юумэ: шэмхүүр, тогоон, бойпуур, сүршэлгын аяга, дэн, һаба, үргэлэй аяга, табаг – бултыень үбэршэлөө.
Эзэн намһаа: – Юу хаража байнаш, Амоос? – гэжэ асууба. – Хүнгэн сагаан түмэр, – гэбэб. – Өөрын арад түмэн Израилиие удахагүй хүнгэн сагаан түмэр мэтэ болгохоб! Би тэдэниие дахин хүлисэхэеэ болёоб.
– Юу харанаш? – гэжэ Эльгээмэл асууба. – Ниидэжэ ябаһан хуйламал бэшэг харанаб. Утаараа хорин тохой, үргэниинь арбан тохой, – гэжэ харюу үгэбэб.
Намтай хэн хөөрэлдэнэб гэжэ һонирхон гэдэргээ эрьехэдээ, алтан долоон дэнгүүдые харабаб.
Минии гартаа баряад байхые шинии хараһан долоон одонуудай, алтан долоон дэнгүүдэй нюусань иимэ: долоон одонууд һүзэглэгшэдэй долоон бүлгэмүүдэй Эльгээмэлнүүд мүн, шинии хараһан долоон дэнгүүд һүзэглэгшэдэй долоон бүлгэмүүд мүн гээшэ.
Хаан шэрээһээнь сахилгаан сахилжа, тэнгэриин дуун нэрьежэ, шанга шууяан гаража байба. Хаан шэрээгэй урда долоон зула носоно. Эдэнь Бурханай долоон Һүлдэ мүн бэлэй.