12 Тиихэдэнь Манооһаа тэрээнһээ иигэжэ һураба: – Хэлэһэн үгыншни бэелүүлэгдэхэдэ, манай хүбүүн яажа ажаһууха болоноб? Тэрэмнай юу хэхэ ёһотойб?
Үгы, Би нюухагүйб. Абраһаамые Би шэлэн һунгахадаа, тэрэниие өөрынгөө үхибүүдтэ мүн хамаг үри һадаһадтаа Минии зааһан замаар ябаха, хододоо үнэн шударга сэдьхэл түхөөхэ тухай захижа, һургажа байхынь тула шэлээб. Тиимэ ябаа һаань, Би тэрээндэ найдуулһан хамагые бэелүүлхэб.
Тэдэнэй аман худал хэлэдэг, баруун гарынь буруу юумэ хэдэг.
Эдир залууе замайнь эхиндэ зүб ябахыень һурга, үтэлхэдөөшье тэрэ харгыһаа хадуурхагүй.
Эсэгэм намайе һургажа хэлэгшэ һэн: «Зүрхэ сэдьхэлдээ минии үгэ хадуужа аба, минии захяа заабари сахибал, һайн һуухаш.
Аба эжынэрынь, үхибүүдээ уурлуулан урмыень бү хухалагты, зүгөөр Эзэн тухай заажа, заабаришалжа, тэдэнээ хүмүүжүүлжэ байгты.
Манооһаа бодоод, һамгаяа дахажа, таряаланайнгаа талмайда ошоод, тэрэ хүнһөө иигэжэ һураба: – Минии һамгантай хөөрэлдэһэн хүн ши болоно гүш? – Билби даа, – гэжэ Эзэнэй Эльгээмэл харюусаба.
Эзэнэй Эльгээмэл тэрээндэ иигэжэ харюусаба: – Минии хэлэһэн тэдэ бүхы юумэнүүдһээ һамганшни һэргылэг.