2 Эзэн иигэжэ айладаа: – Энэ хүрьһэтэ дэлхэй дээрэһээ бүхы юумэ дууһан усадхахаб.
иигэжэ айладхаба: – Би газар дэлхэйн нюрууһаа хамаг хүн зониие, тэдэнтэй хамта адуу мал, мүлхидэг амитадые, арьяатаниие, шубуудые огтолон үгы болгохоб. Эдэниие байгуулһандаа голхорноб.
Араамай сэрэгэй үсөөншье һаань, угаа ехэ сэрэгтэй Иудые Эзэн тэдээнэй диилэхыень зүбшөөгөө бшуу. Юуб гэхэдэ, тэдэ үбгэ эсэгэнэрэйнгээ Эзэн Бурханиие орхёо. Ёһаашые тэдэ шархатуулаа.
Иигэжэ «Далан жэлэй туршада энэ орон нютаг хооһон зандаа хэбтэхэ» гэжэ Ерэмияа лүндэншөөр Эзэнэй дамжуулһан үгэнүүд бүтэбэ.
Би асуубаб: – Эзэмни, хэр удаан энэ үргэлжэлхэб? Тэрэ иигэжэ харюусаба: – Хотонуудай һандаран сүйдтэ орожо, хүн зонгүй болотор, оршон тойроной эзэгүйржэ, газар нютагай юушьегүй болотор.
Минии захирхада, дайсадай сэрэг һөөргөө энэ хото руу бусаха. Тэдэ добтолон орожо, хотые эзэмдээд, дууһан шатааха. Иудын хан түрын хотонуудые зэлүүд хооһон, нэгэшье амитанай ажаһуудаггүй хото болгохоб. Энэ болбол Би, Эзэн, тунхаглана мүн!
Тэрэ Иудын Ёякиим хаанда иигэжэ хэлэхыемни захираа: «Та хуйламал ном шатаагаат. Вавилооной хаанай ерэжэ, энэ орон нютагые һандаргааха, улад зониие, ан амитадые хюдаха тухай юундэ бэшэһыень Ерэмияаһаа асуугаат.
Тиимэһээ Би, Эзэн Бурхан, Өөрынгөө бушаганама уур хилэнгые үргөөгэй оршодог энэ газар дээрэ, хүн ба адагуусан дээрэ, талын модод ба газарай үрэ жэмэс дээрэ буулгахам. Гал дүлэн носожо, хэншье тэрэниие унтараажа шадахагүй.
Шиидэһэн хэрэгээ Эзэн бүтээгээ, эртэ урдын үдэрнүүдтэ айладаһан үгөө бэелүүлээ. Тэрэ хайра гамгүй һалгаана, дайсадаар шамайе баһуулан баясуулаа, дайсадые үргэмжэлөө.
Гэбэшье тэрэ газар дайда хадаа ажаһуугшадайнгаа нүгэл үйлэдэһэнэй түлөө эзэгүйрхэ, хооһорхо.