37 Балаак Балаһаамтай уулзаад: – Шамайе дуудажа ерүүлхын тула шамда хүнүүдые би эльгээгээгүй аалби? Ши яаража намда юундэ ерээгүйбши? Шамда түлбэри түлэжэ шадахагүй гэжэ намайе һанаа гүш?! – гэжэ зэмэлбэ.
Зоригтой сэрэгшэд бэлэхэн олзо болоо, унтаа, һэрихэгүй, эрэшүүл хэнииньшье гараа хүдэлгэжэ шадаагүй.
Балаак Балаһаамые ерэжэ ябана гэжэ дуулаад, тэрэниие угтажа, Арноон шадархи хилын хажууда байдаг Моһаабай хото руу ерэбэ.
Балаһаам Балаагта: – Би мүнөө эндэб. Өөрөө би юу хэлэхэбиб даа? Шамда Эзэнэй дамжуула гэгшыень лэ үлөөн дутаангүйгөөр хэлэхэб, – гэжэ харюусаба.
Би шамда һайнаар түлбэри түлэхэб гэжэ хэлээ һэм. Бурхан шамайе тэрэ шагналһаам болюулаа! Арила эндэһээ өөрынгөө нютаг руу! – гэбэ.
– Эдэ хаан түрэнүүдэй хамаг эрхэ засагые, хамаг эрдэни баялигые би Танда үгэхэб. Эдэ бүгэдэ минии гарта үгтэнхэй, тиин би дуратайл хүндөө тэрэниие үгэхэ эрхэтэйб.
Таанар бэе бэедээ магтуулхаяа ехээр хүсэнэт, харин Бурханай магтаалда хүртэхэ гэжэ оролдоногүйт! Таанартал адли хүнүүд Намда этигэхэ аал?