28 Эзэн элжэгэнэйнь амые нээжэ, Балаһаамда хүнэй хэлээр иигэжэ хэлүүлбэ: – Шамда ямар муу юумэ би хээбиб? Ши намайе юундэ гурба дахин сохибош?
Эзэн харюудань айладаба: – Хэлэ ама хэн хүндэ үгөө юм? Хүниие хэлэхэ хэлэгүй, али шагнаха шэхэгүй хэн болгодог бэ? Хараха нюдэтэй, али хараагүй һохор хэн болгохо шадалтай юм бэ? Би, Эзэн!
Балаһаам элжэгэндээ: – Ши эдэнэртэ намайе тэнэглэбэ гэжэ харуулха гэбэ гүш? Намда мүнөө һэлмын байгаа һаа, би шамайе алаха һэм! – гэбэ.
Бурханай хэжэ шадахагүй юумэн үгы ха юм.
Мүнөөнэйшье саг хүрэтэр бүтээгдэһэн бүхы юумэнүүд үхибүү түрэхэдөө үбдэжэ байһан эхэнэртэл адляар үбдэн ёолоно гэжэ бидэ мэдэнэбди.
Нангин Бэшэг соо: «Сэсэн мэргэшүүлэй ухаан һүнөөхэб, ухаатай зоной ухаан бодолыень буруушаахаб», – гэжэ хэлэгдэнэ.
Гэбэшье Балаһаамай нүгэлынь элирүүлэн шүүмжэлэгдээ: хэлэгүй элжэгэнь хүндэл адли дуугаржа, лүндэншын тэнэг юумэ хэхэ гэжэ байхадань зогсоогоо.