15 Хэрбэеэ Та дахяад намда хойшодоо тэдэнэй зоболонгые харуулха гээгүй һаа, намайе мүнөө алагты. Хэрбэеэ Танай үршөөл хайрада хүртөө гээшэ һаам, Та намда гай зоболон бү үзүүлыт!
өөрөө бүхэли үдэр алхалан, сүл губи руу ерээд, һаглагар модоной һүүдэр доро һуугаад, үхэхые хүсэн байба. Тэрэ иигэжэ хэлэбэ: – Намда хүрөөл даа. Үхэһэн хүнһөө үлүү бэшэб, тиимэһээ, Эзэн, ами наһыем абыт!
Иигэжэ байнхаар зүүдэн соохи амитадай намайе бажуужа алаһаниинь дээрэ.
Үршөөхэ гээшэ гүт? Үгы гэжэ харюусабал, намайешье Өөрын Номһоо зуража хаяыт!
Юундэ минии үбшэн болиногүйб, шархамни эдэгэнэгүйб? Юундэ тэрэ эдэгэхэгүйб? Та үнэхөөр найдажа болохогүй уһандал, шэргэдэг горхондол адли намда боложо, урмыем хухалха гээ гүт? – гэбэб.
Би юундэ түрөө гээшэбиб?! Зоболон, уйдхар гашуудал харахаяа, нэрээ бузарлан, наһаяа дүүргэхэеэ гү?!
Мүнөө, Эзэн, һүнэһыем намһаа зайлуулыт, амиды ябанхаар үхэһэмни дээрэл».
Эзэн шам тушаа шиидхэбэреэ болюулаа! Дайсадыеш зайлуулаа! Израилиин хаан, Эзэн таанартай хамта! Саашадаа таанар юунһээшье айхагүйт.
Эрхим түгэс, алишье талаһаа болбосон, дутагдал эрэмдэггүй байхын тула таанад ямаршье юумые эсэс хүрэтэрнь тэсэжэ гараха ёһотойт.