6 Бурхан хүн бүхэнииемнай хэһэн хэрэгүүдээрнь шиидхэхэ юм.
Хүн хэһэн бүхы хэрэгтээ тэнсүү харюу Тэрээнһээ абадаг.
Бурхан хааниие баярлуулха. Бурханаар тангариглагша хүн бүхэн баяртай байха, юуб гэбэл, худал хэлэдэг зоной аман таглагдаха.
Минии зааһан газарта зоноо ошожо асара. Минии Эльгээмэл урдашни ябаха. Хэһээлтын үдэрэй ерэхэдэ, нүгэлынь амсуулхаб.
«Бидэ энээн тухай мэдээгүйлби» гэжэ ши хэлэхэш. Зүрхые Туршагша энээниие анхаралдаа абана, һүнэһыеш Хамгаалагша энэ бүхэниие мэдэнэ. Хэһэн үйлын харюу Тэрэ хүнүүдтэ үгэхэ.
Тэдэ хүсэрхэл һэдэжэ ябадаг, ама хэлэниинь гай зоболон түхеэржэ байдаг.
Дайралдаһан тэнэгые дары албанда хүлһэлэгшэ хадаа хараһан бүхы хүнүүдые шархатуулдаг һур харбагшада адли.
«Шударга сэхэ хүниие ба гэмтэй нүгэлтэниие Бурхан лэ шүүжэ харана» гэжэ би өөртөө хэлээб, ушарынь хадаа бүхы юумэндэ саг үйлэ гэжэ байха.
Бил, Эзэн, зоной һанаа бодол нэбтэ хаража, зүрхэ сэдьхэлыень туршадагби! Ажаһуудаг заяг заршамайнь ёһоор, үйлэ хэрэгүүдэйнь лэ ёһоор тэдээндэ хандадагби!
Та ухаатай мэргэн түсэбүүдые зохёонот, гайхамшагта хэрэгүүдые эрхилнэт. Зоной юу хэһые бултыень харанат, хэһэн хэмээрнь лэ юумыень харюулнат.
Хэн нэгэн нүгэл хэбэл, үхэхэ, харин хүүгэдынь эхэ, эсэгынгээ гэм зэмые амасахагүй, эхэ, эсэгэ хүүгэдэйнгээ түлөө хэһээгдэхэгүй. Һайн хүнэй һайн хэрэгынь өөртэнь туһалха, муу хүнэй муу хэрэгынь өөрыень тушаха.
Би, Эзэн Бурхан, таанадай хүн бүхэниие хэһэн хэмээрнь шүүхэб! Нүгэлнүүдэйтнай таанадые хосороохогүйн тула муу хэрэгүүдые хэхэеэ болигты, нүгэлөө наманшалагты.
арадуудай дундуур тараагааб. Өөһэдынь хэһэн хэрэгүүдэй хэмээр хэһээгээб.
Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн Эсэгынгээ алдар соо Эльгээмэлнүүдтэйгээ хамта һаяар ерэхэл, тиигээд хэһэн хэрэгэйнь хэмээр хүн бүхэниие шиидхэхэл.
Эдэ мэтэ һанамжануудаа зосоогоо баряад, Бурхандаал мэдүүлээд бай. Эдиһэн ууһан юумээрээ һэшхэлдээ гэмнүүлээгүй хүн жаргалтай байна!
Тариһан, уһалһан хүнүүдэй хоорондо ямаршье илгаа үгы, Бурхан хүн бүхэниие хэһэн ажалайнь зэргээр шагнаха.
Тиимэһээ тогтоогдоһон сагай болоогүйдэ хэнииешье бү шүүбэрилэ. Эзэн ерэхэдээ, шэб харанхыда хоргодоһон юумэнүүдые гэрэлтүүлхэ, хүнүүдэй далда һанаа зорилгые элирүүлхэ, тиихэдэ хүн бүхэн хэһэн зэргээрээ Бурханайл магтаалда хүртэхэ.
Тиимэһээ тэрэнэй зарасанарай үнэн зүбэй зарасанарай дүрэ дүрсэлэн, тэдээндэл адляар харагдахада, ямаршье гайхамаар юумэн үгы. Эсэстээ тэдэнэр хэһэн юумэнүүдэйнгээл үрэ дүнгые абаха.
Газар дэлхэй дээрэ ябахадаа муу, һайн юумэ хэһэнэйнгээ түлөө шүүлгэхын тула бидэ булта Христоосой зарга шүүбэридэ орохо ёһотойбди.
Түмэр дархан Александр намда ехэл муу юумэ хээ һэн. Эзэн хэһэн зэргээрнь тэрээндэ харюулаг лэ.
Тэрэ гэргэнэй үхибүүдые үхүүлхэб. Тиихэдэмни хүнэй зүрхэ сэдьхэлые, һанал бодолые сүм мэдэдэг байна, тиин хүн бүхэндэ хэһэн үйлэ хэрэгэйнь зэргээр хүртөөхэ байна гэжэ Намайе һүзэглэгшэдэй бүхы бүлгэмүүд ойлгохо.
Үхөөшэдые, багашуулые, ехэшүүлые хаан шэрээгэй урда зогсожо байхыень би харабаб. Номууд нээлгээтэй байба. Удаань баһа нэгэ ном – амидаралай ном дэлгэгдэбэ. Үхөөшэд тэдэнэй өөһэдынь үйлэ хэрэгэй ёһоор, мүн номуудта бэшээтэй байһан ёһоор шиидхүүлээ.
«Иигээд Би һаядаа ерэхэб! Хүн болгониие хэһэн хэрэгэйнь зэргээр шагнаха, хэһээхын тула шагналаа, хэһээлтэеэ Өөртөө абажа ябанаб.