17 Харин үбгэ эсэгэнэр урдань баһа нүгэл хээ, сүл губида Дээдэ Эзэнэй урдаһаа эсэргүүсээ.
17 Бурхан! Таниие ехэ уһан хараад, айгаа, гүн шэшэрээ.
Годлинуудые харбажа, дайсадые сасан бутаргааба, сахилгаа сахилуулжа, бута сохибо.
Үхэлэй уяанууд намайе орёогоо, Үхэлэй ороной гай тодхортой намда хүрөө, зоболон ба уйдхар гашуудалтай ушарааб.
Зон һүрдэмэ үйлэ хэрэгүүд тушаатнай хэлэхэ, би агуу байдал тухайтнай тунхаглахаб. ז Заайин
Һанаашалһан нүгэлнүүдһээм намайе зайлуулыт, богоолыетнай тэдэ бү зонхилог. Тиигэбэл, би гэмгүй боложо, агууехэ нүгэлһөө сүлөө болохоб.
Ядуу зон энэниие харахадаа хүхилдэхэ, Бурханиие бэдэрэгшэдэй зүрхэн һэргэн амидырхал.
Хада ууланууд Таниие хараад, доһолон шэшэрбэ, аадар бороо адхарба. Газарай гүнэй уһан шууяжа, долгидынь үндэртэ хүрэн шааяба.
Харбаатай годлинуудайтнай туяа гэрэлдэ, ялалзаһан жадануудайтнай туяанда гайхан,
Эзэн минии, Танай Сэһиирһээ гарахада, Эдоомой тала гаталхада, Газар доһолоол, огторгой бүрхэжэ, олигой ехэ уһан үүлэнһээ адхараал.