13 Тэрэ дахин һэлмээ бүлюудэбэ, һурша номоо шангадан татаба,
Түгэс Хүсэтын һомонууд минии дотор, тэдэнэй хорые һүнэһэмни уужа байна. Намайе айлгаха бүхы аргануудые Тэрэ хэрэглэхэ мэтэ.
Эзэн, абарыт! Сэхэ шударга хүн таһараал! Зоной дунда этигэмээр хүн үгы болоол!
Зон һүрдэмэ үйлэ хэрэгүүд тушаатнай хэлэхэ, би агуу байдал тухайтнай тунхаглахаб. ז Заайин
Һанаашалһан нүгэлнүүдһээм намайе зайлуулыт, богоолыетнай тэдэ бү зонхилог. Тиигэбэл, би гэмгүй боложо, агууехэ нүгэлһөө сүлөө болохоб.
Бурханай хото гү, али Дээдэ Эзэнэй нангин оршолые баясуулдаг урасхалтай гол бии юм.
Та зальбарал дууланат. Амиды голтой бүхэн Тан руу ерэг лэ!
Хүсөөрөө хадануудые табяат, хүсэ шадалаараа Өөрыгөө бүһэлөөт.
Эзэн дайсандал һурша номоо татаа, дайсан мэтэ, һэлмэ гартаа баряа, нюдэндэ таатай бүхы юумэ усадхаа! Тэрэ Сионой басаганай майхан руу уур хилэнгээ гал дүлэн мэтэ адхаа!
Харбаатай годлинуудайтнай туяа гэрэлдэ, ялалзаһан жадануудайтнай туяанда гайхан,
Өөрын арад түмэнэй абарал болон, шэлэжэ тоһолон ёһолһон хаанаа абархын тула Та гаража ерээ бэлэйт. Нүгэлтэй муу арадай удамаршые Та сохижо, дууһан нюсэгэлэн орхинот.
Би тэдээн дээрэ гай тодхор обоолжо, годлинуудаа дууһан тэдээн руу харбахаб!
Өөрынгөө сахилгаан һэлмэ хурсадажа, шүүбэрилжэ эхилхэдээ, дайсадһаа үһөөгөө абахаб, Намайе үзэн ядагшадта зэмыень амасуулхаб;
годлинуудтаа шуһа һоруулхаб, Минии һэлмэ зоной мяха эдихэ, алуулһан, баряанда абтаһан зоной шуһа ууха, дайсанай удамаршадай толгойнуудые сабшаха!»
Бурханай урда үнэн зүб юумэ бүтэхэнь болтогой: таанадые зобоожо байһан хүнүүд зобохо,
Тэдэнэр Бурханай арадай, лүндэншэдэй улаан шуһа адхаруулаа, тиихэдэнь Та тэдэндэ шуһа уулгажа, тэдэнэй гэмые зүб амсуулаат!
«Нангин гэгээн, хамагые зонхилогшо үнэн бодото Эзэн Бурхан аа! Газар дэлхэй дээрэ бидэниие алаашадые гэмнэнгүй, хэһээнгүй хэды болотор хүлеэхэбта!» – гэжэ тэдэ алуулагшад шанга шангаар хашхаралдаба.