2 Бурхан, намайе абарыт! Эзэн, намда туһалхаар яарыт!
2 Бурхан, намайе абарыт, юуб гэбэл, ехэ уһан аминдамни хүрэжэ байнал.
Гүн харанхыда ороод, үзэжэ хараха аргагүй боложо, зоболон дүүрэн амсажа, үерэй уһанда абтаһан мэтэ болоош.
Эзэнэй үгөөр тэнгэри, аманайнь амисхалаар нара, һара, одо мүшэд бултадаа бүтээгдэнхэй.
Үгытэй хүн тушаа һанаагаа зободог хүн юрөөлтэй, гай тодхорой үдэр Эзэн тэрэниие абархал.
Тэрэ үзэгдэл соогоо би Иудын хаанай ордон соо орхигдоһон эхэнэрнүүдые хараа һэм. Тэдэ эхэнэрнүүд Вавилооной сэрэгэй ахамадуудта абаашагдаха. Тэдэ эхэнэрнүүд хаанай нүхэд өөрыень мэхэлбэ, тэдэ хааниие буруушаана. Хүлэйнь шабар шабхада ороходо, нүхэдынь
Тэдэ намайе абажа, тайжа хүбүүн Маалхияагай газар дорохи нүхэн руу хаяба. Тэндэ ямаршье уһан үгы, гансал шабар һэн. Би тэрэ шабар руу хаюулагдаа һэм.
Сэдьхэлыем уһан эзэмдээл, гүн уһан баринал намайе; далайн замаг толгойем боонол.
Аадар бороо адхараад, уһа мүрэнүүд үерлэбэ, шанга һалхин буугаад, тэрэ гэрые дайраба. Харин шулуун һуури дээрэ бодхоогдоһон гэр унажа һандараагүй.