7 Добтолхоор бэлдэн тэдэ маряана, Ами наһыем абахаяа алхам бүхэниием ажаглан байна.
7 «Тагтаа мэтэ жэгүүртэй байха байгааб! Ниидэн ошожо, амарха һэм.
Тиихэдэнь Давид Иерусалимда өөртэйнь хамта байһан бүхы түшэмэлнүүдтээ иигэжэ хэлэбэ: – Тэрьедэхэ ёһотойбди. Үгы һаа, Абшалоомдо бултадаа алуулхабди. Түргэлэе! Тэрэнэй маанадые баряадүй, гай ушаруулан, зониие һэлмээр сабшан усадхаадүйдэнь гаран ошоё.
Би Иерусалимые орхижо, Бэньямиинэй газар нютагта хубиин зөөриеэ эдлэхэеэ ошоо һэм.
Минии толгойн уһаар дүүрэн байгаа һаань, минии нюдэдэй нулимсын булаг болоо һаань, алагдаһан улад зонойнгоо хойноһоо үдэр, һүнигүй уйлаха һэм.
Элһэн сүл губида аяншадай хонохо газар намда байгаа гээшэ һаань, өөрын арад түмэнөө орхижо, тэдэнһээ ошохо байгааб. Тэдэ бултадаа забхайрагшад, урбагшадай үүр гээшэл!
Давид өөртөө: – Би хэзээ нэгэн үдэр Саулай гарта орожо болохоб. Пилиштүүдэй нютаг руу зугадажа ошохоһоо ондоо һайн арга намда үгы ха. Тиигэбэл, Саул намайе орхижо, Израилиин бүхы хилэ нютагаар бэдэрхэеэ болихо, тиигэжэ би тэрээнһээ абарагдахаб, – гэбэ.