10 Юуб гэбэл, ойн бүхы амитад, мянгаад толгойдо бэлшэгшэ мал – Минии.
10 хэтэдээ хэн нэгэнэй амидархын тула, хүүр булашаа харахагүйн тула.
Эзэн огторгойдо хүнхинэжэ, Дээдэ Бурхан дуугаа үгэбэ. Мүндэр болон галта нүүрһэн.
Эзэн Бурхамнай! Хэды олон юумэ бүтээгээ гээшэбта! Хэды олон гайхамшагта хэрэгүүдые маанад тушаа түсэблөөт, хэниишье Тантай сасуулмаар бэшэ. Би тэрэ гайхамшагта үйлэнүүдые олондо зарлан хэлэхэб, гэбэшье тэдэ тоолошогүй олон юм.
Өөрөө заабариим үзэн ядана, үгэнүүдым тооногүй бшууш!
Бурхан, бодожо, хэрэгээ аршалыт, мунхаг хүнэй Таниие бүхэли үдэрөө хараажа байһые һаныт.
Мэрибаада Бурханай урдаһаа үймөө татаһан үбгэ эсэгэнэртээл адли, Массаада, сүл губида, болоһондол адли үсэд зан бү гаргагты.
Эзэнэй шүүн хараха үдэртэ баялиг ямаршье туһа болохогүй. Харин үнэн шударга хэрэгүүд үхэлһөө абарха.
Һургаалаар байха дуратай хүн мэдэлгэ абаха гэжэ оролдодог. Харин зэмэлэл үзэн ядадаг хүн хадаа мунхаг болоно.
Сэсэн хүнүүдэй титимынь тэдэнэй баялиг болоно. Мунхагай тэнэглэл тэнэгээрээл дүүрэдэг.
– Хүнүүдһээ эгээл мунхаг гэбэл би таараха байнаб. Хүнэй ухаан намда байхагүй.
Нюдэндөө һайшаагдаһан хүндэ Тэрэ мэргэн ухаа, мэдэлгэ, баяр жаргал үгэдэг. Тиихэдээ Өөрынгөө урда гэмгүй нэгэндэ үгэхын тулада суглуулха, нөөсэлхэ ажалые нүгэлтэй хүнөөр хүүлэдэг байна. Энэньшье дэмы хүлгөөн, һалхи намнаһантай адли.
Модон шүтөөнүүд юундэ һургаха юм? Тэдэ бултадаа тэнэг, мунхаг.
Хуули бусаар баяжаһан хүн түрөөгүй үндэгэеэ дарадаг шубуундал адли. Наһанайнгаа түлэг дунда тэрэ баялигаа гээжэ, эсэсэй эсэстэ тэнэг болоод үлэхэ!
Харин Бурхан тэрээндэ: «Тэнэг амитан! Энэ һүниндөөл амииешни хороохоёо байна, тиихэдэнь суглуулһан зөөришни хэндэ хүртэхэб?» – гэжэ хэлэбэ.
Хүн бүхэн нэгэтэ үхөөд лэ, удаань зарга шүүбэридэ орохо ёһотой.