2 Эзэнэй үргөө соо, маанадай Бурханай үргөөгэй хашаа дотор зогсогшод,
2 Эгээл нангин газар руу эрьен, гараа үргыта! Эзэндэ магтаал үргыта!
Эзраа Эзэндэ, агуу Бурханда, мүргэбэ, тиихэдэнь бүхы арад гараа дээрэ үргэн иигэжэ харюусабад: «Болтогой, болтогой!» Эзэндээ бултадаа доро дохин, нюураараа газар мүргэн унабад.
Урдань гомдолоо урасхуулнам, зоболонгоо Тэрээндэ хөөрэнэм.
Тиихэдэнь тойроод байгаа дайсад дээгүүр би үргэмжэлэгдэн, майхан соонь баясан, үргэл болон магтаал үргэхэб, Эзэндэ магтаалнуудые дуулахаб.
Нэрэдэнь хүрэмэ алдар соло Эзэндэ дуулагты, нангин алдарынь үмдөөд, урдань һүгэдэн мүргэгты!
Бурхан! Минии дуу хоолой, зальбаралым дуулыт! Дайсадһаа айнам! Ами наһым абарыт!
Тэдэ хэлэеэ һэлмэ мэтээр бүлюүдээ, һурша номоо татан, хорото үгэеэ табихаа байна.
Нюуса далда газарһаа гэм зэмэгүй хүниие харбахын тула. Тэдэ гэнтэ харбаха, юунһээшье айхагүй.
Бодо, бүхэли һүниндөө Эзэниие дуудан зальбара! Зүрхэншни уһан мэтэ урдан байг, Эзэн энэниие үзэг лэ! Гудамжануудай углуу бүхэндэ үлэсхэлэн хооһон байдалһаа үхэжэ байгаа хүүгэдэйнгээ түлөө гараа һунган, Эзэниие гуй!
Тэнгэридэ оршодог Бурханда зүрхэ сэдьхэлээ, гараа һунгая!
Бурханда өөрыгөө зорюулһан хүн бүхэнэй ямаршье газарта уур сухалгүйгөөр, хэрүүлгүйгөөр гараа өөдэнь һарбайгаад, зальбаржа байхыень хүсэнэб.