4 Эдэнэр намайе дүрбэ дахин уриба, би урилга бүхэндэнь тэдэнэртэ тиимээр харюу эльгээбэб.
Би тэдэнэртэ захяа хүргэгшөөр иимэ мэдээ дамжуулбаб: – Би нэгэ ехэ ажал хэжэ байнаб, танда хүрэжэ ошохо тухагүйб. Би бултыень орхёод, ажалаа хаяжа, танда ошохо юм гүб?
Санбаллаат өөрынгөө зарасые табадахияа намда эльгээбэ. Тэрэ задархай бэшэг асарба,
Гэнэн хүн бүхы юумэндэ этигэдэг. Ухаатай хүн алхам бүхэнөө бодожо үзэдэг.
Иигэжэ үгөөрөө үнөөхи залуу хүниие бэедээ татаха гэжэ оролдобо. Тэрэнь мэхэдэнь ороо.
Зүгөөр намайе энэ эхэнэрэй ходол хашараажа байхагүйнь тула туһалха болоо хаб. Тиигээгүй һаамни, энэшни бүри голдомни орохол!» – гэжэ һүүлэй һүүлдэ бодобо.
Тиимэһээ, инаг хайрата аха дүүнэрни, Эзэнэй түлөө хэһэн ямаршье ажалтнай дэмы бэшэ гэжэ мэдэн, Эзэнэй ажалда өөһэдыгөө бүрин зорюулагты, нугаршагүй, бата хатуу байгты.
Харин бидэ һургаалай бодото удхые хэбээрнь таанадта дамжуулхын тула тэдэнэй үгэдэ ойро зуурашье ороогүй һэмди.
Далиилаа Самсоондо иигэжэ хэлэбэ: – Ши намайе мэхэлээш! Мүнөө намда хэлэл даа, юугээр шамайе уялтайб?
Далиилаа Самсоонһоо иигэжэ һураба: – Ши хаанаһаа агууехэ хүсэ шадал олонобши? Шамайе диилэхын тула ямар юумээр уялтайб гэжэ намда нюусаяа хэлэжэ үгыш?