5 Маанадые, барилгашадые, доромжолһон тэдэнэй энэ нүгэл Танда бү мартагдаг лэ, тэдэнэрэй энэ гэм зэмынь бү сагаараг лэ.
Тэрэнэй эсэжэ, тэнхээ алдаад байха үедэнь би добтолжо, тэрэниие айлгахаб. Тиихэдэм тэрээнтэй байһан бүхы сэрэг зон зугадаха. Харин би гансал хааниие алахаб.
Хүн зоной бүхы эрмэлзэл ажалдаа хандуулагданхай. Тиимэһээ маанадай барижа байгаа хана үндэрөөрөө хахадтаа хүрэбэ.
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ. Эдоом хүн Доһээг ерэжэ, Саулда «Давид Ахимээлэхэй гэртэ ерээ» гэжэ хэлэхэ үедэ Давидай зохёоһон ирагуу үгэнүүд.]
«Харыт, Бурханиие өөрын хорохо газар гэжэ тэрэ тоодоггүй байгаа, өөрын баян бардамда найдажа, гэм зэм хэжэ, баяжажа байгаа».
Хүн бүхэниинь иигэжэ доройтожо, нэрээ гутаана, Та тэдэниие хүлисэхэгүйт.
Гэбэшье Би, Бурхан, шинии хилэнсэг арюудхан, нүгэлыеш хүлисэнэб.
Би шинии хилэнсэгые манан мэтээр, нүгэлыешни үүлэн мэтээр тунаан һалгаагааб. Би болбол танай Абарагшаб, Нам руу эрьегты!»
Теэд Та, Эзэн, намайе алахаяа һанаһыень мэдэнэт. Гэм бурууень бү хүлисыт, нүгэлыень бү мартыт. Тэдэ Танай урда хүмэрин унаха болтогой. Уурлан хилэнтэһэн сагтаа тэдээнтэй юушье хэхэ – Танай дуран.
Тэдэнэй бүхы хорото үйлэнүүд Танай урда ерэг. Бүхы гэм зэмэйм түлөө намда хандаһандал Та тэдээндэ мүн лэ тиимээр хандаарайт! Ёолохомни олон, зүрхэмни үбдэжэ-һалажа байна!
Түмэр дархан Александр намда ехэл муу юумэ хээ һэн. Эзэн хэһэн зэргээрнь тэрээндэ харюулаг лэ.